ZAWGYI MYANMAR FONT FOR WINDOW MOBILE Posted by ေနစစ္သူ , Saturday, December 25, 2010 at 11:32 PM, in Labels: ေဆာ႔ဖ္ဝဲလ္မ်ား

အခုတစ္ခါလည္း window ဖုန္းအတြက္ပဲ ။ ဒီ myanmar font ေလးကလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ သယ္ရင္း co2 ဆီကေန ျပန္ရွယ္ေပးလိုက္ေနာ္ ။ ဒီမွာ Download ယူနိုင္ပါတယ္ ။

Gtalk Window Mobile Free Download Posted by ေနစစ္သူ , Monday, December 20, 2010 at 10:38 PM, in Labels: ေဆာ႔ဖ္ဝဲလ္မ်ား

ကဲ ......... ကၽြန္ေတာ္ အခု လက္ရွိသံုးေနတဲ႕႔ window mobile အတြက္ Gtalk ေလးပါ..
စိတ္ဝင္စားရင္ေတာ႔ ဒီမွာDownload ယူနိုင္ပါတယ္

ႏႈတ္ဆက္မ်က္ရည္ Posted by ေနစစ္သူ , Friday, December 17, 2010 at 1:48 AM, in Labels: ကဗ်ာ

ျငိမ္းခ်မ္းသာယာခဲ႔ရတဲ႔ ကိုယ္႔ဘ၀ေလး

မင္းနဲ႔ေတြၿပီးေတာ႔မွ ေၾကကြဲမွဳေတြနဲ႔

ပူေလာင္ခါးသီးခံခဲ႔ရတဲ႔သူပါေလ...

ဘယ္အရာနဲ႔မွ ေျပာင္းလဲလို႔မရခဲ႔တာ

မင္းရဲ႕ သစၥာတရားပါလို႔

ဆိုခဲ႔ေပမယ္႔ အခုေတာ႔လည္း

ဆပ္ျပာပူေဖာင္းေလးေတြလိုပါပဲ.....

ဒါေပမယ္႔ ႏွလံုးသားထဲမွာ နာက်င္သေလာက္

နာက်င္စမ္းပါေစေတာ႔ေလ...........

မ်က္ရည္ေတြခမ္း ၊ မ်က္လံုးေတြ

ကန္းသြားရင္လည္း မင္းအတြက္

ေနာက္ဆံုးငိုေၾကြျခင္းအျဖစ္ အထိန္းအခ်ဳပ္မဲ႔

ငိုေၾကြးလိုက္ပါရေစေတာ႕

ခ်စ္သူေရ.........................

ရင္ထဲမွာ ငို Posted by ေနစစ္သူ , Tuesday, December 14, 2010 at 11:06 PM, in Labels: ကဗ်ာ

မင္း ... ျမင္နိုင္ပါ႔မလား ခ်စ္သူ
ူ
အရံႈးသမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ေဝဒနာ

လွစ္ဟာ ျပသခြင္႔မရွိေပမယ္႔

ႏွလံုးသားရဲ႕ ဒီစစ္ပြဲမွာ

ငါက က်ရံႈးခဲ႔ရတဲ႔ သူပါ.......

ဒါေပမယ္႔ေလ....

အနိုင္နဲ႔ပိုင္း မင္းအေရွ႕က

ထြက္ခြါသြားစဥ္ အခါတုန္းက

ေဝဒနာကို ရင္မွာပိုက္ေထြး

ေဝးရေတာ႔မယ္႔ ဒီအခ်ိန္မွာ

ေတြ႕ဆံုျခင္းဆိုတာဟာ

ငါ႕အတြက္ေတာ႕

ဒါေနာက္ဆံုးပါ........

မာနေတြကို ကိုယ္စီအေရာင္ျခယ္

မ်က္ရည္မဲ႔တဲ႔ ငါေယာက်္ား ရယ္လို႔

ဟန္ေဆာင္ ၿပံဳးထားနိုင္ေပမယ္႔

မင္းမသိေအာင္

ရင္ထဲမွာ ငို.....

ခဏတာ ခိုဝင္ဖူးတဲ႕ ရင္ခြင္ Posted by ေနစစ္သူ , Friday, December 10, 2010 at 2:56 PM, in Labels: ကဗ်ာ

ရင္ထဲက အလြမ္းဒဏ္ရာ

မေသနိုင္ေလာက္ေပမယ္႔

ေသေလာက္ေအာင္ခံစားခဲ႕ရဖူးတယ္

လူမသိေအာင္ ဟန္ေဆာင္ၿပံဳးရင္း

မရံႈးမရွိတဲ႕ လူတစ္ေယာက္လို

ေခါင္းကိုေမာ႔ျပီး ခပ္မာမာ ေနခဲ႕ဖူးတယ္

ေၾသာ္....သိပ္ခ်စ္ခဲ႔ၾကသတဲ႔လား

ေပးခဲ႔တဲ႔ ဂတိ ၊ ထားခဲ႔ၾကတဲ႔သစၥာတရား

အခုေတာ႔ ဘယ္မလဲ

ေနအဝင္ ေျပာခဲ႕တဲ႕

မင္းရဲ႕ ပံုျပင္ေလး အဆံုးမတိုင္ခင္

လမ္းခြဲဖို႕ ႏႈတ္ခဲ႔ၾကတာ

မင္းရဲ႕ အခ်စ္တဲ႔လား........

အခုေတာ႔ ကမ္းစပ္နဲ႕ပင္လယ္

ခဲြဖို႕ရယ္မရွိဘူးလို႕ထင္ထားခဲ႕ေပမယ္႔

ကမ္းကို စြန္႔ခြါ မင္းက ထြက္ခါြသြားျပီပဲ

ငါ႔ရင္ခြင္ဟာ မင္းအတြက္ေတာ႕

ခဏတာ ခိုဝင္ဖူးတဲ႕

ရင္ခြင္တစ္ခုအျဖစ္

တည္ရွိေနအံုမွာေပါ႔ေနာ္............

အမွတ္တရ ျဖစ္ခဲ႔ရေသာ ေမြးေန႔ေလးတစ္ရက္ Posted by ေနစစ္သူ , Friday, November 26, 2010 at 4:04 AM, in Labels: ပို႔စာ

“ Happy Birthday တဲ႕ ” ည ၁၂ နာရီ တိတိမွာ ကၽြန္ေတာ္႕ဆီကို ဖုန္းဝင္လာတယ္ ။ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ အမွတ္တမဲ႕ နဲ႕ ေနလာခဲ႕တဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႕ ေမြးေန႕မွာ ခ်စ္သူက ပထမ ဦးဆံုးအၾကိမ္ ဖုန္းဆက္ျပီး “ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ေမြးေန႕ ျဖစ္ပါေစလို႕ ” ဆုေတာင္းေပးလိုက္ေတာ႕ ကိုယ္႕ ေမြးေန႕ ေရာက္မွန္းသိလိုက္ရတယ္ ။ အမိုးအကာ ေအာက္မွာ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေနလာခဲ႕ရတဲ႕ ဘဝမဟုတ္ေတာ႕ ေမြးေန႕ ဆိုတာကိုေတာင္ ေမ႕ေတ႕ေတ႕ ရယ္ ......သတိ မထားမိအား....။ ကိုယ္႕ အေပၚကို နားလည္မႈ အေပးနိုင္ဆံုး အျပန္အလွန္ တန္ဖိုးထား တတ္ျပီး ဂရုစိုက္ခ်စ္တတ္တဲ႕ ခ်စ္သူေလးကို ပိုလို႕ေတာင္ ခ်စ္လာခဲ႕မိပါတယ္ ။ စိတ္ကူးေကာင္းလွတဲ႕ သူ႕ရဲ႕ အစီအစဥ္ေလးကို လိုက္ေလ်ာရင္း ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ႕ ေမြးေန႕ ဆုေတာင္းပြဲေလးကို ႏွစ္ေယာက္သားတိတ္တိတ္ေလး က်င္းပခဲ႕တာ ပထမဦးဆံုးအၾကိမ္မို႕ အမွတ္တရ ျဖစ္ခဲ႕ ရတယ္ေလ ........ ။ ေမြးေန႕ ပြဲ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားမွာၾကားဖူးေနတဲ႕ “ Happy Birthday ...To You ” ဆိုတဲ႕ သီခ်င္းေလးေနရာမွာ.... တရုတ္ဘာသာ နဲ႕ ေမြးေန႕ သီခ်င္းေလးကို သူကိုယ္တိုင္သီဆို ျပျပီး ေမြးေန႕ အတြက္ ဆုေတာင္ေပးခဲ႕တယ္ ...... ။ ကၽြန္ေတာ္႕ ရင္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွ ေျပာျပလို႕ မရတဲ႕ ၾကည္နူးမႈ ပီတိေလးတစ္ခု ျဖစ္လာခဲ႕ရတယ္ ။ ေနာက္ဆံုး ေမြးေန႕ ပြဲေလးမွာ ခ်စ္သူကို ဘာမွ မေကၽြးနိုင္ခဲ႕ေပမယ္႕ အနမ္းေလး တစ္ပြင္႕ နဲ႕ အတူ ကၽြန္ေတာ္က လက္ေဆာင္ေလး တစ္ခု ျပန္ေပးနိုင္ခ႕ဲ ပါတယ္ ။ အဲ႕ဒီလက္ေဆာင္ေလးကေတာ႕ “ “မ” ကို ေမာင္အရမ္း ခ်စ္တယ္ ....ဘယ္ေတာ႕မ ွခြဲ မသြားပါဘူး ” ဆိုတဲ႕႔တိေလးတစ္ခု ပါပဲ ....

ေရႊဘံုစံ ကုမၼဏီေႀကာင္႕ ဒုကၡေရာက္ေနႀကရသူမ်ား Posted by ေနစစ္သူ , Thursday, October 28, 2010 at 1:32 AM, in Labels: ပို႔စာ

ကြ်န္ေနာ္႕ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေတြ႕ၿမင္ေနရတဲ႕ မတရားတဲ႕ အၿဖစ္အပ်တ္ေလးတစ္ခုပါ..။မေလးရွားမွာရွိတဲ႕ ေအးဂ်င္႕ေတြနဲ႕ ၿမန္မာၿပည္မွာ ရွိေနတဲ႕ ေအးဂ်င္႕ေတြ ေပါင္းၿပီး ရိုက္စားလုပ္ေနႀကတဲ႕ အၿဖစ္ေလး တစ္ခုေပါ့.....

ၿမန္မာႏိုင္ငံကေန လြန္ခဲ႕တဲ႕ ေလးလပိုင္း ၂၉ရက္ေန႕ ( 29.APR.2010) မွာ ထြက္လာႀကတဲ႕ ဦးအာလီေစာ ( A.358952) အပါအ၀င္ ၆ဦး အဖြဲ႕မွာပတ္ပို႕ စာအုပ္ႏွင္႕ ပါမစ္အလိမ္ခံေနရပါတယ္...။

ၿမန္မာၿပည္မွ ေအးဂ်င္႕ကေတာ႕ ေရႊဘံုစံ ကုမၼဏီ မွ ကိုေက်ာ္ၿမင္႕ထြန္း ...ဖုန္းနံပါတ္ 095109492 ၿဖစ္ပါတယ္...။သူ႕ကို ဆတ္သြယ္ေၿပာဆိုတဲ႕အခါ မွာလဲ ရိုင္းၿပစြာ ၿပန္လည္ ေၿပာဆိုခဲ႕ပါတယ္။ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာ သူ႕ကို ေပးေခ်ခဲ႕ရတာ ၁၃ သိန္းခြဲ (လက္ငင္း) ၿဖစ္ပါတယ္..။

လက္ရွိ ပူခြ်န္း ILO မွ တာ၀န္ရွိသူမ်ားႏွင္႕ ဆတ္သြယ္လုပ္ေဆာင္ေနေသာ္လည္း တပတ္ၿပီး တပတ္ ရက္ခ်ိန္းေတြနဲ႕ပဲ ၿပန္လာေနရပါတယ္...။

ၿမန္မာၿပည္မွာ ရွိေနတဲ႕ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၄င္းကုမၼဏီႏွင္႕ဆတ္သြယ္ၿပီး အလုပ္မလုပ္မိႀကေစဖို႕နဲ႕ ဒီအၿဖစ္အပ်က္နဲ႕ ပတ္သတ္ၿပီး ထိထိေရာက္ေရာက္ အကူအညီ ေပးႏိုင္မဲ႕ မိတ္ေဆြမ်ား ရွိရင္ ( 016 9812997 ) ကို ဆတ္သြယ္ေမးၿမန္းႏိုင္ပါတယ္...။

တမ္းတျခင္းေတြနဲ႔ အတူ Posted by ေနစစ္သူ , Thursday, September 30, 2010 at 7:49 PM, in Labels: ကဗ်ာ

တစ္သက္တာမခြဲ ၊ အျမဲသာလက္တြဲမယ္လို႕

ရည္စူးမိတဲ႕စိတ္နဲ႕ ၊ ေၾကကြဲခဲ႕ဘူးတဲ႕

အတိတ္ကိုလည္း ၊ ငါေမ႔ထားခဲ႕ဘူးတယ္

ခ်စ္သူ ...........

မိုင္ေတြေဝးကြာ ၊ ေဆြးကာေမွ်ာ္မွန္း

လြမ္းခဲ႔ရတဲ႔ေန႔တိုင္းမွာ ၊ ေမ႔မရနိုင္တဲ႔ပင္အိုရိပ္ေအာက္

ပန္းအေၾကြေကာက္ခဲ႔ ၾကတဲ႕၊ ေန႔ေတြကိုသတိရမိတယ္

ခ်စ္သူ...........

ခႏၶာ အသက္ရွင္ ၊ တည္ရွိေနသေရြ႕

လြမ္းတသသ နဲ႔ မွန္းဆေမွ်ာ္ရင္း

တမ္းတျခင္းေတြနဲ႔ အတူ ငါဒီေနရာေလးကေန

ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနစဲပါ

ခ်စ္သူ..................

ေမ႔မရေသာ အေမ႔ရဲ႕ ေမတၱာ Posted by ေနစစ္သူ , Saturday, September 25, 2010 at 7:32 PM, in Labels: ဝတၴဳတို

“ အေမ....ေရာ႕ ”

ေငြ ၅ေသာင္းကို အေမ႔ လက္ထဲ ကၽြန္ေတာ္႔ ထည္႔ ေပးလိုက္ေတာ႔ ညိွဳးေရာ္ သြားတဲ႔ အေမ႔
မ်က္ႏွာေလးကိုကၽြန္ေတာ္ သတိထားလိုက္မိတယ္ ။

“ မလိုပါဘူး သားရယ္ ။ အရင္ တစ္ေခါက္က သားေပးလိုက္တဲ႔ ေငြ အေမ႔မွာက်န္ပါ
ေသးတယ္ ။ အေမ႔သားေလးကို မေတြ႕တာၾကာလို႕ အေမ လာေတြ႔တာပါ သားရယ္ ” တဲ႔ ။

အေဖ မရွိေတာ႔တဲ႔ ေနာက္ပိုင္း အေမ႔ကိုကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူ ေခၚထားခ်င္ေပမယ္႔ ဇနီး နဲ႕
ေယာကၡမက အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပကာ ကန္႔ကြက္ထားတာမို႕ အေမ႔ကို ေခၚမထားျဖစ္ခဲ႔ဘူး ။ အရင္တုန္းက
အေမ႔ဆီ တစ္ပါတ္တစ္ေခါက္ ပံုမွန္ေရာက္ျဖစ္ခဲ႔ေပမယ္႔ ေယာကၡမ အိမ္ေပၚစေရာက္လာတဲ႔
ေန႔ကစျပီး ကၽြန္ေတာ္ အေမ႔ဆီ မေရာက္ျဖစ္ေတာ႔တာ ၂လေလာက္ရွိျပီေပါ႔ ။ အေမကေတာ႔
သားအေပၚ အလိုက္သိတတ္လြန္းပါတယ္ ။ အေမ သံုးဖို႕ ပိုက္ဆံ ေပးရင္ေတာင္အေမ႕မွာရွိပါ
တယ္ လို႕ ေျပာျပီး အျမဲျငင္းေလ႕ ရွိပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ သိတာေပါ႔ အေမက ဘယ္က ဝင္ေငြ
ရွိမွတဲ႕လဲ ။ အခုေတာ႕ မိန္းမ နဲ႕ ေယာကၡမက မၾကည္ျဖဴသလို ေနျပေတာ႕ အေမ ကၽြန္ေတာ္႔
ဆီ အလာၾကဲသြားခဲ႔တယ္ ။

အခုဆို အေမ ကၽြန္ေတာ္႔ဆီ ေရာက္မလာတာ ၃ လေလာက္ရွိေနျပီ ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရံုးအလုပ္
ေတြနဲ႕ ရႈပ္ေနလို႔သတိမထားမိေပမယ္႔ တစ္ေန႔ အေမ႔အိမ္နီးခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ လမ္းမွာ ေတြ႔ျပီး
အေမ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနတာၾကာေနျပီ ဆိုတဲ႕ အေၾကာင္း သူေျပာျပမွ ကၽြန္ေတာ္ သိရေတာ႕
တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ သြားေတြ႕ခ်င္ပါတယ္
သို႔ေသာ္............

အိမ္ျပန္ေရာက္လို႕ အိမ္အဝင္ဝ အေရာက္မွာပဲ သားငယ္ ေမာင္တူးရဲ႕ ငိုသံကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကား
လိုက္ရတယ္..
“ မရဘူး ...သားကို အခု ဝယ္ေပး ”
သူ႕အေမ ကို တစ္ခုခု ပူဆာေနတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္မိတယ္ .... ကၽြန္ေတာ္လည္း အိမ္
ထဲ မဝင္ေသးဘဲ ဆက္ျပီး နားေထာင္ေနလိုက္တယ္ ။ ေတာ္ေတာ္ နဲ႕ ေခ်ာ႕ မရတဲ႕ အဆံုးမွာ .....

“ ကဲ...သားရယ္ တိတ္ပါေတာ႕ ...အေမ အခု လမ္းထိပ္က မားကက္မွာ သားအတြက္ ကစား
စရာကားေလး သြားဝယ္ေပးမယ္ေနာ္ ” တဲ႕ ။

အဲ႕ဒီေတာ႕မွ သားငယ္ ေမာင္တူးရဲ႕ အငို လည္း တိတ္သြားေတာ႔တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္႕ ဦးေဏွာက္ထဲ
အရင္က အေၾကာင္းေလးတစ္ခုကို ျဖတ္ခနဲ သြားသတိရလိုက္မိေတာ႕တယ္ ။

အဲ႕ဒီအခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝေပါ႔ ။ ေက်ာင္းေတြစဖြင္႕ေနတဲ႕ အခ်ိန္မွာ
အရင္ႏွစ္ကလြယ္ခဲ႕တဲ႕ လြယ္အိပ္ေလးအေဟာင္းကို ဒီႏွစ္မွာ အေမက ဆက္မလြယ္ေစခ်င္လို႔ ကၽြန္ေတာ္႕
အတြက္ တတ္နိုင္တဲ႕ အထဲက ေစ်းေပါေပါနဲ႕ လြယ္အိပ္အသစ္ကေလး ဝယ္ခဲ႕ေပးဘူးတယ္ ။

“ အေမ ...သား အဲ႔ဒီလြယ္အိတ္မလြယ္ခ်င္ဘူး ...သား သူငယ္ခ်င္းေတြ လြယ္တဲ႕ ေက်ာပိုးအိတ္
ေလးလိုခ်င္တယ္ ”

အေဖ႕ ရဲ႕ လုပ္အားခ ေလးနဲ႕ မိသားစု စားဝတ္ေနေရးအျပင္ ကၽြန္ေတာ္႕ ရဲ႕ ေက်ာင္းစရိတ္ က်ဴရွင္လခ
ေတြ ေပါင္းလိုက္ရင္ ဘယ္လိုမွ မေလာက္ငွ နိုင္ေပမယ္႕ အေမက ျခိဳးျခံျခစ္ကုတ္ျပီး အဲ႕ဒီထဲကမွ ကၽြန္ေတာ္႔
အတြက္ လြယ္အိတ္ေလး တစ္လံုး ဝယ္ေပးခဲ႔ေပမယ္႔ အဲ႔ဒီလြယ္အိတ္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ သေဘာမေတြ႔ခဲ႕ ။
ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္တာ ေက်ာပိုးအိတ္အနီေရာင္ေလး ။ အေမကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ႔အတြက္ ေက်ာပိုးအိတ္ေလး
ဝယ္မေပးနိုင္လို႕ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ႔တာေတြကို အဲ႔ဒီအခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္မသိခဲ႔ ။ လိုခ်င္တာ မရရင္ ထမင္း
မစား ၊ စိတ္ဆိုး ၊ သြားခ်င္ရာ ေလွ်ာက္သြားျပီး အခ်ိန္မေတာ္ညဥ္႕နက္ သန္းေခါင္ မွ ျပန္လာတတ္တဲ႔
ကၽြန္ေတာ္႔ အေၾကာင္းကို အေမ ေကာင္းေကာင္းသိတာေပါ႔ ။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္ခဲ႔ ေက်ာပိုး
အိတ္အနီေရာင္ေလးကို အေမ ဝယ္လာေပးခဲ႔တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္း ေပ်ာ္သြားခဲ႔ရတယ္ ။ျပီးေတာ႔ အေမ
စကားတစ္ခြန္း ကၽြန္ေတာ္႔ကိုေျပာခဲ႔တယ္

“ သားရယ္ .. ညက သားျပန္မလာေသးလို႔ အေမ စိတ္ပူေနတာ ။ ေနာက္ဆို အဲ႔ဒီလို အိမ္မျပန္ပဲ
ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္မသြားပါနဲ႔တဲ႔ ”

မ်က္ရည္ေတြ ဝဲ ေနရင္း ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေျပာလာတယ္ ။ ျပီးေတာ႕ အိပ္ခန္းထဲ ဝင္သြားတဲ႕ အေမ႕ရဲ႕ ေက်ာ
ျပင္ကိုကၽြန္ေတာ္ၾကည္႕ျပီး က်န္ရစ္ခဲ႔ေတာ႔တယ္ ။ အေမဟာ အေဖ႔ေၾကာင္႔ ဘယ္တုန္းကမွ စိတ္မဆင္းရဲခဲ႔
ရဘူး ။ အေဖ ရွာလို႔ေဖြလို႔ ရသေလာက္ေလးကို ပဲ ျခိဳးျခံျခစ္ကုတ္ျပီးေရာင္႔ရဲတင္းတိမ္ နိုင္ခဲ႔သူပါ ။ အေမ႔မွာ
အကၤ် ီ အဝတ္အစား အသစ္ဆိုလို႔ ၂ စံု ၃ စံု ေလာက္နဲ႕ ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ႔ အဝတ္အစားရယ္ အေဖဆင္ေပး
ထားတဲ႔ မဂၤလာဦးေရႊ နားကြင္းေလး တစ္စံုသာ ရွိပါတယ္ ။ စားစရာ မရွိရင္ေတာင္ အေမက အဲ႔ဒီ နားဆြဲ
ေလးကို ဘယ္တုန္းကမွ ေ၇ာင္းဖို႔ စိတ္ကူးခဲ႔သည္မဟုတ္ ။ အေဖ ေပးခဲ႔တဲ႔ အရာေလးမို႔ အေမက အမွတ္တရ
နဲ႔ သိမ္းထားရံုကလြဲလို႔ ေရာင္းစားဖို႔ ဆိုတာ ဘယ္တုန္းကမွ် မစဥ္းစားခဲ႔ ။ အေမ႔မွာ ဝတ္ဖို႔ မရွိေပမယ္႔ ကၽြန္
ေတာ္႔အတြက္ေတာ႔ လိုေလးေသးမရွိေအာင္အေမက ျဖည္႔ဆည္းေပးခဲ႔ နိုင္ခဲ႔သူပါ ။ အခုတစ္ခါမွာေတာ႔ ကၽြန္
ေတာ္႔အတြက္ ေက်ာပိုးအိတ္ေလး ဝယ္ေပးနိုင္ခဲ႔ေပမယ္႔ အ၇င္ကနဲ႔ မတူအေမ႔ မ်က္နွာေလး ညိဳးေရာ္ သြားခဲ႔
တာ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိလိုက္တယ္။ အခုေတာ႔ အေမဟာ အိပ္ခန္းရဲ႕ေထာင္႔နံရံေလးကိုမွီျပီးၾကိတ္ျပီး ငို
ေနေလရဲ႕ ။

“ အေမ ဘာျဖစ္လို႔ ငိုေနတာလဲ ”

အခန္းဝမွာ ရပ္ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ျမင္ေတာ႔ အေမ မ်က္ရည္ေတြကိုသုပ္လိုက္ျပီး ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ဆိုတဲ႔
အမူအယာ နဲ႕ ဟန္ေဆာင္ျပံဳးျပလိုက္ေပမယ္႔ ရင္ထဲမွာ မတင္မက်နဲ႔ ။ ဒါေပမယ္႔ အေမ႔နား မွာ အျမဲတမ္း
ဆြဲထားတဲ႕ နားကြင္းေလး အခု မရွိေတာ႔ ။ ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္ပါျပီ ။ကၽြန္ေတာ္အလိုခ်င္ဆံုး ေက်ာပိုးအိတ္
ေလးအတြက္ အေမတန္ဖိုးထားျမတ္နိဳးခဲ႔ရတဲ႔ ေရႊနားကြင္း ေလးကို ေရာင္းျပီး ေက်ာ္ပိုး
အိတ္ေလးကို အေမ ဝယ္ေပးခဲ႔တာေပါ႔ေနာ္ ...

“ ကၽြန္ေတာ္ ဒီတစ္ခါလည္း မွားသြားျပန္ျပီ အေမ ........”

လက္မွာကိုင္ထားတဲ႕ ေက်ာပိုးအိတ္အနီေရာင္ေလး လြတ္ခ်လို္က္ျပီး အဲ႔ဒီတုန္းက အေမ႔ ရင္ခြင္ထဲ ကၽြန္ေတာ္
ငိုခ်ခဲ႔ဘူးတယ္ ။ အခုေတာ႔ အေဖ မရွိေတာ႔ေပမယ္႔ အေမဟာသူ႔ဘဝကိုတစ္ေယာက္ထဲ ရုန္းကန္ခဲ႔
ရတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘဝ ျပည္႔စံုျပီး မိသားစုေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနေနရတဲ႔အခိ်န္မွာ အေမကေတာ႔ကၽြန္
ေတာ္နဲ႔ အေဝးမွာတစ္ေယာက္ထဲ ေလာကရဲ႔ ဒုကၡဒဏ္ေတြကို ၾကိတ္ခံစားေနရရွာတာ ကၽြန္ေတာ္ဘာေၾကာင္႔
မသိခဲ႔တာလဲ ။ကၽြန္ေတာ္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္မွာ စိုး၍ သူ ဒီေလာက္ ေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္ေနတာ
ေတာင္မွ အသိေပးဖို႕ ဝန္ေလးေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ အေမ ။အခုဆို အေမ တစ္ေယာက္ထဲ .......


အိမ္ေရွ႔ခန္း ၾကမ္းျပင္မွာ ဖာေတး ထားတဲ႔ ေဆာင္ၾကမ္းေလးကို ေျခမလံု ေခါင္းမလံု ျခံဳ ျပီး အေမ လဲ
ေလွ်ာင္းေနေလရဲ႕ ။ ဆံပင္ေတြျဖဴ ၊သြားေတြ က်ိဳး ၊ ပါးေရ နားေရေတြတြန္႔ ျပီး အိုမင္းရင္႔ေရာ္ ေနတဲ႔ အေမက
လွပတဲ႔ အနာဂါတ္တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ တည္ေဆာက္ေပးခဲ႔ရင္း ေနာက္ဆံုးထြက္သက္ထိ အဲ႔ဒီ ပီတိေတြနဲ႔
သူ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ္႔ေနနိုင္ေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ တာဝန္မဲ႔မႈေတြအတြက္ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ ခြင္႔လႊတ္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး
အေမ ..... ။ ရင္ထဲမွ ဆို႔တတ္လာတဲ႔ နာက်င္မႈ ၊ ဝမ္းနည္းမႈ ေတြနဲ႔အတူ အေမ႔ရဲ႔ ေက်းဇူးတရားကို ျပန္လည္
ျမင္ေယာင္ရင္း ရစ္ဝဲ ျပည္႔အိုင္လာတဲ႔ မ်က္ရည္ေတြဟာ အတားအဆီးမဲ႔စြာ ပါးျပင္ေပၚကို ျဖတ္သန္း စီးဆင္းရင္း

“ အေမ ...သားေလ အေမနဲ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ ခြဲျပီး မေနေတာ႔ပါဘူး အေမရယ္ ...။ သားကို ခြင္႔လႊတ္ပါ ေနာ္ ။
အေမ႕ရဲ႔ ေစတနာ ေမတၲာေတြကို ဥေပကၠာျပဳျပီး ဒုကၡဆင္းရဲစြာနဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ႔ရတဲ႔ အေမ႔ရဲ႕ ေန႔ရက္ေတြအတြက္
ခံစားခြင္႔ရခဲ႔ရင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေပးဆပ္ရတာေတြနဲ႕ အထိုက္တန္ေသးပါဘူး အေမရယ္.......

အခုေတာ႔ အေမ အိပ္ပါေစ .... အေမ နိုးလာတဲ႔အထိ သားေစာင္႕ေနပါ႔မယ္ ။ ေနာက္ဆို အေမ႔ကို ဘယ္ေတာ႔မွ
တစ္ေယာက္ထဲ ထားမသြားပါဘူး အေမရယ္ ။ အေမ နိုးလာတဲ႔ အခ်ိန္မွာ အေမ႔ေဘးမွာ သားရွိေနတာျမင္ရင္ အေမ
ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္သြားမလဲဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေယာင္ေနမိပါတယ္အေမ.....

အိမ္ေျပးေလးျဖစ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ ညီငယ္တစ္ေယာက္ အတြက္....

အခ်စ္ဆိုသည္မွာ Posted by ေနစစ္သူ , Sunday, August 15, 2010 at 10:46 PM, in Labels: ဝတၴဳတို

အခ်စ္မွာ အခ်ိန္၊ အကြာအေ၀း၊ ေနရာေဒသ၊ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ ကန္႔သတ္မႈ မရိွပါဘူး...။

(၅) ႏွစ္ အရြယ္တုန္းက ငါ နင့္ကို ခ်စ္တယ္ လို႔ ေျပာတယ္။
နင္ ေခါင္းကို ငဲ့ၿပီး မ်က္လံုး၀ုိုင္းေလးကို ပုတ္ခတ္ရင္း အဲဒါ
ဘာအဓိပၸါယ္လည္း လို႔ ငါ့ကို ေမးခဲ့တယ္။

(၁၅) ႏွစ္ အရြယ္တုန္းက ငါ နင့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။
အက်ီ အနားစကို အဓိပၸါယ္မဲ့ လံုးေခ် ကစားရင္း ေခါင္းေလးကို ငံု႔လုို႔
ရွက္ေသြးေတြ ျဖာၿပီး နင္ ၿပံဳးေနခဲ့တယ္။

(၂၀) ႏွစ္ အရြယ္တုန္းက ငါ နင့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။
ငါ့ ပုခံုးထက္မွာ ေခါင္းေလးကို မွီၿပီး ငါ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမ်ာ စုိးတဲ့အလား
ငါ့လက္ေမာင္းကို နင္ တင္းတင္း ေလး ဖက္ထားခဲ့တယ္။

(၂၅)ႏွစ္ အရြယ္တုန္းက ငါ နင့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။
မနက္စာကို ျပင္ဆင္ရင္း ငါ့နဖူးကို တစ္ခ်က္နမ္းၿပီး "သိပါတယ္... ထပါေတာ့
လူပ်င္းေလးရယ္" လို႔ ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ နင္ ေျပာခဲ့တယ္။

(၃၀) ႏွစ္ အရြယ္တုန္းက ငါ နင့္ကို ခ်စ္တယ္လု႔ိ ေျပာခဲ့တယ္။
"တစ္ကယ္ခ်စ္ရင္ ရံုးဆင္းခ်ိန္ ေလွ်ာက္မလည္နဲ႔၊ မွာတဲ့ ပစၥည္းေတြ ကိုလည္း
၀ယ္ခဲ့ဖို႔ မေမ့နဲ႔" လို႔ နင္ ရယ္ ၿပီး ေျပာခဲ့တယ္။

(၄၀) ႏွစ္ အရြယ္တုန္းက ငါ နင့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။
ပန္းကန္ေတြ သိမ္းရင္း "ေကာင္းပါၿပီ.. ကေလးေတြကို စာျပလိုက္ပါဦး" လို႔ နင္
စိတ္မရွည္စြာ ေျပာခဲ့တယ္။

(၅၀) အရြယ္တုန္းက ငါ နင့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။
သိုးေမႊးခ်ည္ ထိုးရင္း "တစ္ကယ္လား... နင့္စိတ္ထဲမွာ ငါ့ကို ေစာေစာ
ေသေစခ်င္ေနတယ္ မဟုတ္လား" လို႔ ေျပာၿပီး တခစ္ခစ္နဲ႔ နင္ ရယ္ခဲ့တယ္။

(၆၀) အရြယ္တုန္းက ငါ နင့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။
ငါ့လက္ေမာင္းကို တစ္ခ်က္ထုရင္း "အဘိုးၾကီး... ေျမးေတြေတာင္ ၾကီးေနၿပီ
အေျပာက မက္တုန္း" လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။

(၇၀) အရြယ္တုန္းက မ်က္မွန္ထူထူကိုတပ္ ငါတို႔ ခုံေပၚမွာ အတူတူထိုင္ၿပီး
လြန္ခဲ့တဲ ့အႏွစ္ ၅၀ က ဓါတ္ပံုေတြကို ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ နင့္ရဲ႕
တြန္႔ေၾကေနတဲ့ လက္ကို ငါ ဆုပ္ကိုင္ရင္း ငါနင့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။
အၾကင္နာေတြ ျပည့္ေနတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ နင္ငါ့ကို ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။
အရစ္ေၾကာင္းေတြနဲ႔ တြန္႔ေၾက ေနေပမယ့္ နင့္မ်က္ႏွာဟာ လွပေနဆဲပါ။

(၈၀) အရြယ္တုန္းက ငါနင့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။
နင္ လဲေလွာင္းေနတယ္... ငါ ငိုေနတယ္။ ေနာက္ဆံုး တစ္ခြန္း နင္ေျပာခဲ့တယ္။
"ငါ...နင့္...ကို.... ခ်စ္......တယ္"
ငါ့ဘ၀မွာ အေပ်ာ္ဆံုးနဲ႔ ၀မ္းအနည္းဆံုး ေန႔တစ္ေန႔ပါပဲ...။

အခ်စ္စစ္ဟာ အခ်ိန္ကို ေက်ာ္ျဖတ္တယ္။
အခ်စ္စစ္ဟာ အကြာအေ၀းကို ေက်ာ္ျဖတ္တယ္။
အခ်စ္စစ္ဟာ ေနရာေဒသကို ေက်ာ္ျဖတ္တယ္။

အခ်စ္ကို တန္ဖုိးထားတတ္ဖို႔၊ ျမတ္ႏိုးတတ္ဖို႔နဲ႔ နားလည္တတ္ဖုိ႔ပဲ လုိပါတယ္...







တစ္ခ်ိဳ႕ လည္း ဒီပို႔စ္ေလးကို ခ်စ္မိုးညိဳ ရဲ႕႔ VZO ဘေလာ႔က္ ေလးမွာ ဖတ္ဖူးၾကေပလိမ္႔မည္ ။ ဒီပို႔စ္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္အရမ္း ႏွစ္သက္ လို႔ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္ .. ဒီပို႔စ္ရဲ႔ ပိုင္ရွင္စစ္စစ္ ျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္႔ အကိုၾကီး ကိုေဇာင္းေလး ကို ေက်းဇူး
တင္ပါေၾကာင္း................

စိမ္းရြက္တို႕ေၾကြ Posted by ေနစစ္သူ , Saturday, August 14, 2010 at 9:58 PM, in Labels: ဝတၴဳတို

အခုခ်ိန္ဆို သူမကို တစ္အိမ္လံုးလိုက္ရွာေနၾကေတာ႔မည္ ...... အိမ္က တင္းၾကပ္ ထားတဲ႔ၾကားထဲက မရမက
ခိုးထြက္လာခဲ႔ရတာဟာ ဘဝမွာ ပထမဆံုးအၾကိမ္နဲ႔ စိတ္လႈပ္ရွားခဲ႔ဆံုးေသာ စြန္႔စားခန္းတစ္ခုပါ ။စာေရးခ်ိန္း
ဆိုခဲ႔ေသာေနရာသို႔ သူမ အရင္ေရာက္ႏွင္႔ခဲ႔ေပမယ္႔ သူမ ခ်စ္ရေသာခ်စ္သူ က အခုခိ်န္ထိ သူေရာက္မလာ
ေသး...... အိခ်ိဳကေတာ႔ မေန႔သူမ ေပးခိုင္းလိုက္တဲ႔စာကို သူမ၏ခ်စ္သူ လက္ထဲကိုေသေသခ်ာခ်ာ ထည္႔ေပး
လိုက္တယ္ဆိုတဲ႔အေၾကာင္းကို သူမဆီ ဖုန္းဆက္ေျပာခဲ႔ေသးတာပဲ ....

“ သူ ေသခ်ာေပါက္လာရမွာေပါ႔ .... ႏွစ္ေယာက္စလံုးအတြက္ ဒီေလာက္အေရး
ၾကီးေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္က ပ်က္ကြက္ခဲ႔ရင္ တစ္ဘဝလံုးစာ
ေဝးရမယ္ဆိုတဲ႔ ကိစၥထက္ ဘာကအေရးၾကီးအံုးမွာတဲ႔လဲ ”ေနာ္ ........

ျပိဳမေယာင္ ညိဳေမွာင္ေနတဲ႔ မိုးေကာင္းကင္ထက္ တိမ္လိပ္ တိမ္စိုင္ တို႔သည္ ဟိုမွ ဒီသို႔ ေျပးလႊားေနၾကသည္ ။
ေလျပင္း တစ္ခ်က္ခ်က္ျဖတ္သန္း တိုက္ခတ္သြားတိုင္း ေလႏွင္႔အတူပါလာေသာ မိုးစက္ မိုးေပါက္မ်ားသည္
လြင္႔ရံုစင္ရံု မွ်ျဖင္႔ သူမ၏ ပင္႔သက္ရိႈက္သံ မ်ားကိုပင္ ပို၍ လႈပ္ခါနိုင္စြမ္း ရွိေလသည္.။ ရင္ခုန္ျခင္း ၊စိတ္လႈပ္
ရွားျခင္းတို႔နဲ႔အတူ သူမ စိတ္ေမာစြာ ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနေသာ ခ်စ္သူသည္ ယခုအခ်ိန္ထိေရာက္မလာနိုင္ေသးေပ ။
နာရီ စကၠန္႔တံေလးေတြသည္ တစ္ေရြ႕ေရြ႕နွင္႔လည္ပတ္ေနရင္းအခ်ိန္ေတြသည္ တစ္နာရီမွ တစ္နာရီသို႔ ခုန္
ေက်ာ္ ကူးျဖတ္လာခဲ႔ေတာ႔သည္ ။ စိတ္ေမာစြာ ေစာင္႔ေမ်ွာ္ေနရတဲ႔သူတစ္ေယာက္အတြက္ တစ္နာရီမေျပာနဲ႔
တစ္စကၠန္႔သည္ပင္လွ်င္ အသက္ရႈ မွားေလာက္ေစသည္ ။သက္ျပင္းအရွည္ၾကီး ခ်ရင္း

“ -သူ ဘာေၾကာင္႔ အခုခ်ိန္ထိ ေရာက္မလာေသးတာလဲ ”
ဟု ေတြးရင္း သူမ ဝမ္းနည္းလာမိသည္ ။
“ အို....သူအျမန္ေရာက္လာနိုင္ပါေစ ”

စိတ္ထဲမွာေတာ႔ အထပ္ထပ္အခါခါ ဆုေတာင္းေနမိသည္ ။အခုခ်ိန္ သူမကို အိမ္က ရွာေတြ႕သြားရင္ေတာ႔
ဒုကၡ ။ မခ်စ္မႏွစ္သက္ေသာသူနဲ႔ အတူေနရတဲ႔ ဒုကၡ ၊ ခ်စ္ေသာသူနဲ႔ ေကြ႕ကြင္းရတဲ႔ ဒုကၡဆိုတာကိုေတာ႔ သူမ
ရင္မဆိုင္လိုေပ ။ ေၾကာက္ရြံ႕စိုးရိမ္စိတ္ထက္ သိပ္ခ်စ္ခဲ႔ရတဲ႔ ခ်စ္သူနဲ႔ တစ္ဘဝလံုးစာ ေဝးသြားခဲ႔ရင္ ” ဆိုတဲ႔
အေတြးကိုလည္း သူမ မေတြးရဲ ။ သို႔ေသာ္ မလိုအပ္ပဲဦးေဏွာက္ထဲ ေရာက္ေရာက္လာတတ္တဲ႔ ထိုအေတြးစ
ေတြကို သူမ အၾကိမ္ၾကိမ္ဆြဲထုတ္ဖို႔ ၾကိဳးစားရင္းကပဲမ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္ခိုးေတြဟာ ပူေႏြးျပည္႕အိုင္ လာပါ
ေတာ႔တယ္ ။တိမ္မိုးသားမည္းေတြကို သူမ ေမာ႔ၾကည္႕လိုက္သည္ ။ သိပ္မၾကာခင္မွာ မိုးရြာေပလိမ္႔မည္ဟု သူမ
ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္မိသည္ ။ မိုးခ်ဳန္းသံၾကားရင္ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေၾကာက္တတ္ခဲ႔ေသာ သူမသည္
ယခုေတာ႔ ထိုအသံမ်ားကိုပင္ ဂရု မမူမိ ။ လွ်ပ္စီးမ်ား အၾကိမ္ၾကိမ္ဝင္းလတ္ေနသည္႕ မိုးေကာင္းကင္ၾကီး
ေအာက္၌ တုတ္တုတ္မွ်ပင္မလႈပ္ ။

“ခ်စ္သူ ....ကိုယ္႔ ဘဝမွာ မင္းမရွိလို႔ မျဖစ္ဘူး ဆိုတာ ယံုပါေနာ္ ” တဲ႔ ....။ တစ္စကၠန္႔ေလးေတာင္
ေဝးလို႔ မေနနိုင္ပါဘူးဆိုတဲ႔။ ေမာင္က အခုခ်ိန္ထိ ေရာက္မလာနိုင္ခဲ႔တာဟာ သိပ္ခ်စ္လို႔ပဲလား “ ေမာင္”
မနက္ျဖန္ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္အခါက က်မရဲ႕ ဘဝတစ္ခု ကို “ ေမာင္ ” မဟုတ္တဲ႔ တစ္ျခားေသာ သူတစ္
ေယာက္ရဲ႕ လက္ထဲကို အျပီးပိုင္ ထည္႕ေပးလိုက္ရေတာ႔မယ္႔ မဂၤလာပြဲဆိုတာ ေမာင္မသိတာလား ...
မျဖစ္နိုင္ဘူး.........ေမာင္သိတယ္ ..ေမာင္လက္ထဲကိုလည္း က်မေရးေပးလိုက္တဲ႔စာ ေရာက္တာပဲ ....
သတိၲ နည္းလွေခ်လား ေမာင္ရယ္...

သူမ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ ဆိုတာ မေတြးတတ္ေတာ႔ ။ ဝမ္းနည္းလြန္းလို႔ ရႈိက္ၾကီးတစ္ငင္ငင္ ငိုခ်လိုက္မိရံုကလြဲ
လို႔ သူမ ဘာမွ မတတ္နိုင္ေတာ႔ ။ယခုဏ က ျဖိဳးျဖိဳးေျဖာက္ေျဖာက္ လြင္႔စင္ရံုေလာက္သာ ခက္မွန္မွန္ ရြာေန
ေသာမိုးသည္ အခုေတာ႔လည္းသည္းၾကီးမည္းၾကီးရြာခ်ေလေတာ႔သည္ ။ အခ်ိန္နာရီမ်ားသည္ မထင္မွတ္
ေလာက္ေအာင္ ျမန္ဆန္စြာ ကုန္လြန္သြားေစခဲ႔ျပန္ သည္ ။အခုေတာ႔လည္း မိုးစက္ေတြၾကား၌ပင္ သူမ၏ ေမွ်ာ္
လင္႔ခ်က္မ်ား ေမ်ာပါ စေတးခံ ပစ္ရေတာ႔မွာေပါ႔ေနာ္ ။ မိုးသည္ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုေကာင္းစြာ မျမင္ရေလာက္
ေအာင္ သည္းသထက္ ပို၍ပင္ သည္းလာေလေတာ႔သည္ ။

သိပ္မၾကာလိုက္ပါဘူး ....သူမ ထိုင္ေနရာ ခုန္တန္းေလး အနီးရွိ ကတၲရာ လမ္းသြယ္ေလးေပၚတြင္ကားတစ္စီး
သည္ သူမကိုေက်ာ္လြန္းသြားျပီးမွ ရုတ္တရက္ ဘရိတ္အုတ္လိုက္သည္ ။ မိုးစက္မွားၾကားမွာမသဲမကြဲ ႏွင္႔ဘတ္
ဂီယာထိုး၍ ေနာက္ျပန္စုတ္လာေသာကားေလးကို သူမ ေသေသျခာျခာစိုက္ၾကည္႕မိလိုက္သည္ ။

“ ဟင္ !! ေဖေဖ နဲ႔ ေမေမ ”

ထြက္ေျပးဖို႔ ဆိုတဲ႔ အင္းအားလည္း မရွိေတာ႔ ။ အခ်ိန္မွီ ေရာက္မလာနိုင္ခဲ႔တဲ႔ ခ်စ္သူကိုသာ အျပစ္ဖို႔ ရင္းသူမ
ရႈိက္ၾကီးတစ္ငင္ငင္ ငိုေၾကြးေနေလေတာ႔သည္ ။ ဝမ္းနည္းျခင္း ၊ ေၾကကြဲျခင္း ၊ နာၾကည္းျခင္းေတြနဲ႔အတူ
ေဆာက္တည္၇ာမဲ႔ ႏွလံုးသားတို႔သည္ ေတာင္နံရံၾကီးမ်ားအစိတ္စိတ္အမႊာမႊာကြဲထြက္လြင္႔စင္ ျပိဳၾကသလိုပင္
သူမ ခံစားလိုက္ရပါသည္ ။ အရာရာသည္ သူမအတြက္ေတာ႔ အားလံုးျပီးဆံုးသြားေစခဲ႔ျပီေပါ႔ ။

“ မငိုပါဘူးေလ....ဟုတ္တယ္ ..ငိိုစရာမွ မလိုအပ္တာ ။ အရာရာအားလံုးဟာ
အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ ျပိဳကြဲ ပ်က္စီးသြားျပီပဲ ”
“ ဒီအေျခအေနေတြ ေရာက္လာခဲ႔ ျပီဆိုကတည္းက ဘာေတြျဖစ္လာေတာ႔ မလဲဆိုတာ
က်မ မေျပာလည္း ေမာင္ သိႏွင္႔ေနေလာက္ေရာ ေပါ႔ ။ တစ္ကၠန္႔ ေလးေတာင္ ခြဲမေနနိုင္ပါဘူးလို႔
က်မကို ေမာင္ေျပာခဲ႕ဘူးတယ္ေနာ္ .... က်မ ရယ္ခ်င္လိုက္တာ...ေမာင္္ ။ အခုေတာ႔ တစ္သက္စာ
အတြက္ ခြဲခြါဖို႔ ေမာင္က အဆံုးအျဖတ္ေပးခဲ႔ ပြဲမွာ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေနာင္တ မရေၾကးေပါ႔ေနာ္ ...”

ႏွင္းဆီေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ျပတ္မထြက္ရံုတမယ္ ကိုက္ထားရင္း

“ ႏႈတ္ဆတ္ခဲ႔ပါတယ္ ... “ေမာင္ ” ”

မ်က္လံုးအိမ္ေထာင္႔မွာ ရစ္ဝဲျပည္႕အိုင္လာတဲ႔ မ်က္ရည္စက္မ်ားကို မ်က္ေတာင္ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ခတ္လ်က္ ထိန္း
လိုက္မိသည္ ။ ျပီးေတာ႔ သူမ၏ မနီးမေဝး အနားေလာက္မွာ အခန္႔သင္႔ ရပ္ေစာင္႔ေနေသာ ကားရွိရာသို႔ ေက်ာ
ခိုင္းလွည္႕ထြက္လာခဲ႔ေလေတာ႔သည္ ။ သို႕ေသာ္ မနက္ျဖန္ သည္ ...သူမဘဝအတြက္ေတာ႔ အိပ္မက္ဆိုးေတြ
နဲ႔ အတူေျခာက္ကပ္ ေၾကကြဲ စရာစြာနဲ႔တည္ရွိေနအံုးမွာေပါ႔ေနာ္ ။

ကားေလးသည္ ထိုေနရာမွ စတင္ထြက္ခြါလာျပီး လွည္းတန္းမီးပြိဳင္႔သို႔ မေရာက္မီ တစ္ဘက္လမ္းေၾကာမွာ လူ
ေတြ အံုခဲ ျပြတ္သိပ္ေနသည္႕ ျမင္ကြင္းဆီ ကို သူမ သတိထားမိလိုက္သည္ ။ အနီးအနား၌ လူနာတင္ယာဥ္
တစ္စင္း ကိုလည္းေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ အျဖဴေရာင္ ရွပ္အကၤ်ီ လက္ရွည္ ဝတ္ဆင္ထားတဲ႔ ေယာက္်ားတစ္
ေယာက္ ေမွာက္လ်က္ အေနအထား ေသြးအိုင္ထဲမွာ လဲက် ေနတဲ႔ ျမင္ကြင္း ....။ ထိုသူသည္ ကားတိုက္ခံလိုက္
ျခင္းျဖစ္သည္ဟုသာသူမ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္မိသည္ ။ မီးပြိဳင္႔ နီေနေသာေၾကာင္႔ လူအုပ္ၾကားထဲကပင္ ထို
ျမင္ကြင္းကို သူမ မပီျပင္စြာေတြ႕လိုက္ရေပမယ္႔ သူမ ဆက္မၾကည္႕ခ်င္ေတာ႔ေပ ။ အသည္းငယ္တတ္သူပီပီ
ေသြးပ်က္ဖြယ္ေကာင္းလွတဲ႔ အဲ႔ဒီျမင္ကြင္းေၾကာင္႔ သူမ ေခါင္းကို တစ္ဘက္သို႔ လွည္႕လိုက္မိသည္ ..... မိနစ္
အနည္းငယ္အၾကာ မီးပြိဳင္႔ စိမ္းသြား၍ ကားေလးသည္ ထိုျမင္ကြင္းကို ေက်ာ္လြန္ကာ မိုးစက္ေတြ ၾကား၌ပင္
တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ကြယ္ သြားေလေတာ႔သည္ ။

ယခုဏက ေသြးအိုင္ထဲမွာ လဲက်ေနသူ၏ တိုးတိတ္ညင္သာေသာ ငိုရႈိက္ ျငီးျငဴသံတို႔ကိုလည္း သူမ ၾကားသြား
နိုင္ေတာ႔မည္ မဟုတ္ေပ ။လက္ထဲ၌ ေသြးတို႔ စြန္းထင္းေပက်ံေနတဲ႔ခ်စ္သူ ခ်ိန္းခဲ႔ေသာ အျဖဴေရာင္ စာေလး
တစ္ေစာင္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထား၇င္း

“ ကၽြန္ေတာ္႔ ကိို ကူညီီၾကပါဗ်ာ ...ကၽြန္ေတာ္႔ကို သူေစာင္႔ေနလိမ္႔မယ္ ။သူ႔ဆီကိုေခၚသြားေပးၾက
ပါ ။ ေခၚသြားေပးၾကပါ ...... ”

ေသြးဆုတ္္ျဖဴေလ်ာ္လြန္းတဲ႔ ႏႈတ္ခမ္း အစံု ျပီးေတာ႔ ႏြမ္းလ်ပါးလွပ္လြန္းတဲ႔ သူ႔မ်က္မွာ ေပၚတြင္ေတာ႔ ျပင္ထန္း
ေသာ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မ်ား၏ နာက်င္မႈတို႔ထက္ မျဖစ္မေန သူသြားရမယ္႔ ေနရာတစ္ခုကိုသာ ႏႈတ္မွ တြင္တြင္
ေရရြတ္ေနေလသည္ ။ သို႔ေသာ္ထိုျငီးျငူ သံမ်ားသည္လည္း အခိုက္အတန္႔ခဏေလး၌ပင္ တိုးတိတ္စြာ ေပ်ာက္
ကြယ္ရင္း ခေရနံ႔တို႔သည္လည္း မိုးစက္ေတြၾကားမွာ တစ္ခ်က္ခ်က္ ေဝ႔ခနဲ ၊ ေဝ႔ခနဲ သင္းပ်ံ႕လာခဲ႔သည္ ။ သည္း
မဲစြာရြာေသာ မိုးႏွင္႔ ေလတို႔ေၾကာင္႔ အစိမ္းရင္႔ရင္႔ သစ္စိမ္းရြက္တို႔သည္လည္း ေၾကြက်လ်က္ႏွင္႔ပင္ စည္းလံုး
မႈမရွိ ဦးတည္ရာမဲ႔စြာျဖင္႔ ဟိုမွ သည္သို႔ ေျပးလႊား ျပန္႔ၾကဲလ်က္ ရွိေနေတာ႔သည္ ။ ယခုဏက ျငီးျငဴသံတို႔လည္း
မိုးစက္တို႔၏ၾကားထဲ၌ပင္ တိုးတိတ္စြာေပ်ာက္ကြယ္ သြားခဲ႔ရျပီး ျငိမ္သက္စြာ လဲွေလ်ာင္းအိပ္စက္သြားသူရဲ႕
မ်က္ခြံၾကားမွာေတာ႔ မ်က္ရည္စက္ေလးတစ္စက္ လိမ္႔ဆင္း လာပါသည္ ။ အားအင္ကုန္ခမ္းလို႔ ႏြမ္းလ်ေနတဲ႔
ထိုသူ၏ ခႏၶာကိုယ္ထဲက ဝိညာဏ္ေလးဟာ ဘယ္ဆီကိုမ်ား ခ်ိဳးဖ်က္ထြက္ေျပးသြားခဲ႔ျပီ္လဲ ။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔
လည္း သူ၏ သီးသန္႔ကမၻာေလးထဲမွာအားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္ ခဲ႔ကာ ထြက္ခြက္သြားခဲ႔ေလေသာ အျဖစ္ကို
ခ်စ္ေသာ သူ တစ္ေယာက္ သိရွိ နိုင္ေတာ႔မည္ မဟုတ္ေတာ႔ေပ ။

အေဝးက “အေမ” Posted by ေနစစ္သူ , Tuesday, August 10, 2010 at 1:36 AM, in Labels: ကဗ်ာ

မေမ႔ေသးပါ “အေမ” တစ္ေကြ႔ေလးမွာ

ကၽြန္ေတာ္ ယိမ္းယိုင္သြားတာ

မေမ႔ေသးပါ “အေမ” တစ္ေငြ႔ေလးပါ

ကၽြန္ေတာ္ မူးယစ္ေနခဲ႔မိတာ

မေမ႔ေသးပါ “အေမ” တစ္ေန႔ေလးမွာ

ကၽြန္ေတာ္ အသည္းကြဲခဲ႔ရတာ

မေမ႔ေသးပါ “အေမ” တစ္ျမည့္ျမည့္နဲ႔ေပါ႔

ကၽြန္ေတာ္ ကၽြမ္းေလာင္ေနခဲ႔ရတာ

မေမ႔ေသးပါ “အေမ” ေန႔တစ္ေန႔ေလးမွာ

ကၽြန္ေတာ္ “အေမ႔”ဆီျပန္လာခဲ႔မွာပါ

လြန္တာရွိ၀ႏၵာမိလို႔

“အေမ”ရွိရာ စဥ္သာသတိတရနဲ႔

ျမင္သာမိတာ အၾကည္နာျပည့္၀တဲ႔ “အေမ”က

အခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အေဝးမွာေလ........

MONKEY & TIGER Posted by ေနစစ္သူ , Friday, August 6, 2010 at 11:33 AM, in Labels: ဗီဒီယို

က်ားကေတာ႕ အေကာင္ေပါက္ေလးပါ ။ ဒါေပမယ္႕ ေမ်ာက္ရဲ႕ သတၲိ ကေတာ႔ ဒီ video ေလးၾကည္႕ရင္ သိမွာပါ ။ မိရင္ေတာ႕ အရိုးတစ္ျခား
အသားတစ္ျခား ျဖစ္မွာေတာ႕ ေသျခာပါတယ္ :P

အေျပာင္းအလဲ Posted by ေနစစ္သူ , at 12:43 AM, in Labels: ကဗ်ာ

ႏွစ္ဦးတူယွဥ္၊ ဒီအပင္ေအာက္
ပန္းေၾကြေကာက္စဥ္၊ ရင္တထိတ္ထိတ္
ဒီအရိပ္မွာ၊ ခ်စ္စိတ္ေ၀ခဲ႔ဖူးပါတယ္.

သစ္ျမစ္ဆုံခြ၊ ယွဥ္ထုိင္ၾကရင္း
ျမေခ်ာင္းေရေၾကာ၊ ပန္းေၾကြေမွ်ာမိ
ၾကည္႔ရင္းၾကည္ႏူး၊ ေခ်ာင္းနဖူးမွာ
စိတ္ကူးႏုသစ္ခဲ႔ဖူးတယ္.

ခင္ကပစ္ေတာ႔
ဒီသစ္ပင္ေအာက္၊ ပန္းမေကာက္ခ်င္
ႏြမ္းေျခာက္ေသြ႔ဆိတ္၊ ဒီအရိပ္မွာ
လြမ္းစိတ္ရာေထာင္ ေ၀ဖူးတယ္.

ခင္မၾကင္ေတာ႔
ညင္ညင္ေရစီး၊ တမ္းတညည္းဟန္
ခင္႔ရယ္သံလား၊ ၀ုိး၀ါးထင္မိ
ၾကည္႔ေလရာရာ၊ ေ၀ဒနာႏွင္႔
ေရျပာအလွ ကင္းဖူးတယ္.

ေဩာ္… ႏွစ္ေတြၾကာလုိ႔
တစ္ခါတစ္ေခါက္၊ ဒီကုိေရာက္လွ်င္
တုိ႔ငယ္စဥ္က၊ ေႏွာင္မွ်င္တြယ္ရစ္
အခ်စ္အလြမ္း၊ ဖမ္းစားညိွဳ႔ငင္
ဒီသစ္ပင္ကား၊ ေခ်ာင္းေရစား၍
ကမ္းပါးျပဳိေနာက္ ပါေလျပီ…

ဒီကျပန္လွ်င္၊ ရင္မခုန္တတ္
မလြမ္းတတ္ေတာ႔၊ စိတ္ဓာတ္ရင္႔က်က္
ခံစားခ်က္တုိ႔၊ ပ်က္ျပယ္ခဲ႔ရ
အနည္က်ျပီ…
ဘ၀ဆုိတာ… ဒါပဲ ခင္…

ေမာင္စိန္၀င္း (ပုတီးကုန္း)

အေရာင္မဲ႕ေနေသာ ဟမ္းခ်ိန္းေလး Posted by ေနစစ္သူ , Wednesday, August 4, 2010 at 1:34 AM, in Labels: ဝတၴဳတို

“ ေမာင္ ” က်မ ေပးခဲ႔တဲ႔ ဟမ္းခ်ိန္းေလးကို ေမာင္႔ လက္မွာ အျမဲ ပတ္ထားေပးပါေနာ္ ............


မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္ေတာ္႔ ေမြးေန႔ တစ္ရက္မွာ ခ်စ္သူ က လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြ အမွတ္တရ အျဖစ္ ပို႔ေပးခဲ႔တယ္ ။
အဲ႔ဒီပစၥည္းေတြထဲမွာ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ ၊ အသည္းပံု ေသာ႔တြဲေလးတစ္တြဲ ၊ ခ်စ္သူရဲ႕ ကာလာဓါတ္ပံုေလးကတစ္ပံု ၊
ေငြ ဟမ္းခ်ိန္းေလး တစ္ခု ေနာက္ျပီး စာေလးတစ္ေစာင္ လည္းပါတယ္ ။ အဖိုးမတန္ဘူးလို႔ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္မေျပာရဲဘူး ။
အဲ႔ဒီတန္ဖိုးကို ကၽြန္ေတာ္သာ အသိဆံုး ။ ေမြးေန႔ ပစၥည္းေတြထဲက ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ေလးကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔စာၾကည္႕
စာပြဲေပၚမွာ အခန္႔သားေနရာယူလို႔ ထားပါတယ္ ။ အသည္းပံု ေသာ႔တြဲေလးကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ အခန္းေသာ႔ေတြနဲ႔အတူ စီးေနက်
ဆိုင္ကယ္ရဲ႔ေသာ႔ေတြကို ေပါင္းျပီး ခါးမွာ အျမဲခ်ိတ္ထားလို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာင္ ေရာဂါရွိလားလို႔ ေမးတဲ႔အထိ ျဖစ္လာခဲ႔ရတယ္။
ဓါတ္ပံုေလးကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ ကြန္ပ်ဴတာထားတဲ႔ စားပြဲရဲ႕ေထာင္ေလးမွာ ေပါ႔ ။ ဒါေပမယ္႔ ဟမ္းခ်ိန္းေလးကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔
အတူတူ ရွိေနခဲ႔လို႔ ကၽြန္ေတာ္႔ေဘးမွာ ခ်စ္သူေလး အျမဲရွိေနတယ္ဆိုတဲ႔ အသိေလးနဲ႔ ဘယ္သြားသြား သူပါေနေတာ႔တာေပါ႔ေနာ္ ။
အလုပ္လုပ္တဲ႔ အခ်ိန္မွာလည္း သူရွိေနတယ္ ၊ ထမင္းစားတဲ႔ေနရာမွာလည္း သူရွိေနတယ္ ။ အဲ႔ဒီလို ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ တတြဲတြဲ ရွိေနတတ္တဲ႔
ဟမ္းခ်ိန္းေလးက တစ္ရက္ အလုပ္ကအျပန္ “ ကာဆက္ ” ဟိုင္းေဝးေပၚမွာ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းေနရင္း ကၽြန္ေတာ္သတိထားလိုက္မိတယ္ ။
နဂိုကတည္းက ဟမ္းခ်ိန္းရဲ႕ ကလစ္ကေလးက ေခ်ာင္ေနတယ္ ဘယ္ေန႔ ျပဳတ္က်သြားမလဲဆိုတာကို ေတြးေတြးျပီး ပူေနမိရင္းက အခု သတိထား
ၾကည္႕မိလိုက္ေတာ႔ ဟမ္းခ်ိန္းေလးမရွိေတာ႔ဘူး ။ ကၽြန္ေတာ္ ဝမ္းနည္းသြားတယ္ ။ အခ်ိန္ကလည္း ည ၁၁နာရီ ေက်ာ္ေနျပီ ။
တစ္ေယာက္တည္း ရယ္...... ။ ျပန္ရွာဖို႔ဆိုတာကလည္း မလြယ္ကူေလာက္ဘူး ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ႔ ထြက္လာခဲ႔တဲ႔ ခရီးကေတာ္ေတာ္
ေဝးေနျပီျဖစ္တာက တစ္ေၾကာင္း ။ ေနာက္ျပီး ဟိုင္းေဝးမွာ လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းျပန္ ဆိုင္ကယ္ကိုေမာင္းျပီး ျပန္ရွာရမွာျဖစ္တာက တစ္ေၾကာင္း ။
အဲ႔ဒါက အႏၲရာယ္ အမ်ားဆံုးပဲေလ.... ဟိုင္းေဝးမွာက ကားေတြ ဆိုင္ကယ္ေတြက ကီလို ၁၄၀ ၁၅၀ ေလာက္ အနည္းဆံုး ေမာင္းေနၾကတာ ၊
ကိုယ္က လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းျပန္ ေမာင္းျပီး ဟမ္းခ်ိန္းေလးကို ျပန္ရွာရမွာဆိုေတာ႔ ေနာက္ဆံုး အက္ဆီးဒင္႔ မျဖစ္ရင္ေတာင္မွ အနည္းဆံုး
ရဲ ဖမ္းတာေတာ႔ ခံရမယ္ဆိုတာ သိထားလိုက္တယ္ ။ ဟမ္းခ်ိန္းေလးက တန္ဖိုးမၾကီးေပမယ္႔ ျပန္ဝယ္လို႔မရတဲ႔ အရာေတြ
အဲ႔ဒီမွာ အမ်ားၾကီး ၇ွိေနတာမို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခ်လိုက္တယ္ ။ အဲ႔ဒါ စြန္႔စားျခင္း အလုပ္တစ္ခုပါပဲ ။
ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ ေတြးမေနေတာ႔ဘူး ။ ဆိုင္ကယ္ကို လာရာလမ္းဘက္ကို ျပန္ျပီး ဦးတည္လိုက္တယ္ ။ လက္ယာလမ္းတစ္ဘက္ကို ကပ္ျပီး ဆိုင္ကယ္ကို
ဘီးလွိမ္႔ယံုေလာက္လာေျဖးေျဖးေမာင္းရင္း ေပ်ာက္သြားတဲ႔ ဟမ္းခ်ိန္းေလးကို ဆိုင္ကယ္မီးေရာင္ ေရးေရးေအာက္မွာ လိုက္ရွာ ေနေတာ႔တာေပါ႔။
အလုပ္ထဲမွာက်က်န္ခဲ႔တာေတာ႔ မျဖစ္နိုင္ဘူး ။ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ႔ ေနာက္ဆံုး အလုပ္ျပီးလို႔ အိမ္ျပန္ဖို႔ ဆိုင္ကယ္ေပၚ မခြခင္ ဂ်ာကင္ အကၤ ်ီ
ဝတ္ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာင္ ဟမ္းခ်ိန္းေလးကို သတိထားမိေသးတယ္ ..အဲ႔ဒီအခ်ိန္ထိ သူက ျငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ရွိေနတုန္း ။ အဲ႔ဒီလို
ဟိုင္းေဝးမွာ ဆိုင္ကယ္ဘီးျဖည္းျဖည္းလွိမ္႔ျပီး ေရွ႕ ၊ ေဘးတစ္္ဖက္တစ္ခ်က္ ဆီကို အာရံုစိုက္ရွာေနတုန္းမွာပဲ လွ်ပ္စီးလတ္သလို မီးေရာင္ က
ကၽြန္႔ေတာ႔ရင္ခုန္သံေတြကိုပို ျမန္သြားေစခဲ႔ပါတယ္ ။ ဒါေပမယ္႔ အခုဏ လွ်ပ္စီး လတ္တဲ႔ အေရာင္ေတြက အျပာေရာင္ ျဖစ္ေနေတာ႔ လွမ္းၾကည္႕
လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ အေရွ႕မွာ အခန္႔သင္႔ေစာင္ေနတဲ႔ ရဲကားတစ္စီးကိုစိတ္မေကာင္းစြာ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္ ။ မတတ္နိုင္ ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း
ဆိုင္ကယ္ ကို ရပ္ေပးလိုက္ေတာ႔ ဝတ္စံုျပည္႕ ဝတ္ထားတဲ႔ ရဲသား ၂ေယာက္ ကားထဲက ထြက္လာပါတယ္္.။ ေနာက္ျပီး မေလးဘာသာစကားနဲ႕
ကၽြန္ေတာ႔ဆီိက လိုင္စင္ ေတာင္းပါတယ္ ။ မဆုိင္းမတြပဲ ထုတ္ေပးလိုက္ေတာ႔
“ မင္းဘာျဖစ္လို႔ ဆိုင္ကယ္ကို လမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းျပန္ စီးလာရတာလဲ ”
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ပဲ
“ ဟမ္းခ်ိန္းတစ္ခု က်ေပ်ာက္သြားလို႔ပါ ဆရာ ”
ထို ရဲသား ၂ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည္႕ျပီး
“ ဟမ္းခ်ိန္း.....ဟုတ္လား ....ဘာဟမ္းခ်ိန္းလဲ ...“ ေရႊ ”ဟမ္းခ်ိန္းလား ”
ကၽြန္ေတာ္က “ ေငြ ” ဟမ္းခ်ိန္းျဖစ္တဲ႔အေၾကာင္းေျပာျပလိုက္ေတာ႔ သူတို႔ ၂ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ႏွာက မဲ႔ရြဲ႕သြားရင္း
“ ဒီိေလာက္ အႏၲရာယ္ရွိတဲ႔ ဟိုင္းေဝးလမ္းေၾကာမွာ ဘာျဖစ္လို႔မ်ား
တန္ဖိုးမရွိတဲ႔ ဟမ္းခ်ိန္းတစ္ခုကိုလိုက္ရွာေနရတာလဲ ... ျပန္ဝယ္လိုက္ေပါ႔ကြာ ”
ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းကို အတြင္တြင္ခါရမ္းျပီး .... ဒီ ဟမ္းခ်ိန္းေလးဟာ ျပန္ဝယ္လို႔ ရနိုင္ေပမယ္႔ ခ်စ္သူက ကိုယ္႔အေပၚ ထားတဲ႔ တန္ဖိုးနဲ႔ေစတနာ
ကို ဘယ္မွာရွာျပီး ျပန္ဝယ္လို႔ ရမလဲလို႔ မရဲတရဲနဲ႔ ေမးလိုက္မိတယ္ ။ သူတို႔ ၂ေယာက္ ၾကည္႕ရတာ စိတ္ရင္းေစတနာေကာင္းမယ္႔
ပံု ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတို႔ သနားသြားေလာက္ေအာင္ ေျပာရေတာ႔တာေပါ႔ ။ ဒါကိုသေဘာေပါက္သြားတယ္ထင္ပါရဲ႕ သူတို႔လည္း ကူညီျပီး
ရွာေပးမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေျပာလာတယ္ ...။ ဒါနဲ႔ပဲ သူတို႔ ၂ေယာက္စလံုး ကားေပၚ ျပန္တတ္ျပီး ရဲကားရဲ႕ ဝါယာလတ္ အခ်က္ျပမီးကို ဖြင္႔ျပီး
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ကားကို လွိမ္႔ယံုေလာက္ျဖင္႔သာ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ျပီး ကားမီးေရာင္နဲ႔ ဟမ္းခ်ိန္းေလးကို ရွာေစခဲ႔ပါတယ္ ။ ရဲကားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔
ဆိုင္ကယ္ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ျပီး ဘီးလွိမ္႔ယံုေလာက္သာ ရွာေနရင္း ပူခၽြန္း ( KinRaRa ) လမ္းခြဲအေရာက္ ေျမာင္းႏႈတ္ခမ္း ေလးေပၚမွာ ေမးတင္ျပီး
က်ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ ဟမ္းခ်ိန္းေလးကို ဝမ္းသာအားရစြာနဲ႔ ျပန္ေတြ႔လိုက္ရေတာ႔တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္႔ ဝမ္းသာအားရစြာနဲ႕႔ ေအာလိုက္တဲ႕႔အသံေၾကာင္႔ ကိုေရႊ ရဲသား
၂ ေယာက္ ကားကို ရပ္ျပီး အေျပးအလႊား ေရာက္လာၾကပါတယ္ ။ သူတို႔လည္း စပ္ျဖဲျဖဲ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ ။ သူတို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္လို႔ ေရာေယာင္
ေပ်ာ္ေနၾကေလရဲ႕ ။ ဒါနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာလိုက္ျပီး အိတ္ထဲက ပိုက္ဆံ RM ၅၀ တန္ ၂ရြက္ ထုတ္ေပးလိုက္ေတာ႔ သူတို႔
မယူဘူးဆိုတဲ႔ အမူအယာမ်ိဳးနဲ႔ အတင္းျငင္းၾကတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ တရားေဟာ ေကာင္းခဲ႔တာလား ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ကပဲ တကယ္ကိုခ်င္းစာ
စိတ္နဲ႔ ကူညီခဲ႔ၾကတာလား ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်းဇူးတင္လြန္းလို႔ ပိုက္ဆံ ထုတ္ေပးတာေတာင္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည္႕ျပီး
ျငင္းေနလိုက္ၾကတာမ်ား တစ္သက္နဲ႔ တစ္ကိုယ္ တစ္ခါမွ မေတြ႕ဖူးဘူး ။ ေနာက္ဆံုး လၻက္ရည္ဖိုးေတာ႔ ယူသြားပါလို႔ အတင္းေျပာေတာ႔မွ
RM ၅၀ တန္တစ္ရြက္ပဲယူျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ကို သူတို႔ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုေပးခဲ႔တယ္ ။ ေနာက္ အကူအညီလိုရင္ ဆက္ပါတဲ႔ ။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ႔
အခုလို ကူညီခဲ႔တဲ႔ သူတို႔ကိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေက်းဇူးအရမ္း တင္ေနမိေတာ႔တယ္ ။ သူတို႔ ထြက္သြားျပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း ဟမ္းခ်ိန္းေလးကို
လက္မွာ မပတ္ရဲေတာ႔လို႔ အိပ္ထဲ ထည္႕ျပီး ဆိုင္ကယ္ေမာင္းရင္း အိမ္ျပန္လာခဲ႔ေတာ႔တယ္ ။ လမ္းမွာေတာ႔ ေတြးေနမိတယ္ ။ အခုလို
ဟမ္းခ်ိန္းေလး ေပ်ာက္သြားတာ နမိတ္မေကာင္းဘူးဆိုျပီး စိတ္တထင္႔ထင္႔နဲ႔ေပါ႔ ။ ေနာက္ ၂ ရက္ အၾကာမွာ ခ်စ္သူ ဆီက mail ေလးတစ္ေစာင္
ေရာက္္ လာတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္အားရဝမ္းသာစြာနဲ႔
ဖတ္လိုက္ေတာ႔..............

“ ေမ႔လိုက္ပါ ”

အႀကိမ္ႀကိမ္စဥ္းစားၿပီးမွ ဒီစာကိုေရးလိုက္ပါတယ္..
အရင္ကတည္းကလည္း သိၿပီးသားပါ..မၿဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ
ဘယ္လိုမွမၿဖစ္ႏိုင္ေတာ႔လို႔ အားလံုးကို ေမ႔လိုက္ပါ..
အမုန္းမရွိပါ..

စာေလးက အရမ္းကို တိုလြန္းပါတယ္ ။ ထိခ်က္ျပင္းလြန္းတဲ႔ အဲ႔ဒီစာေလးကို ေနာက္တစ္ေခါက္ ထက္ ဖတ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ အင္းအားမရွိေတာ႔ပါ
ဘူး ။ သူ႔ဘဝမွာ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္မလိုအပ္ေတာ႔ဘူးဆိုတာ သိလိုက္ရတဲ႔အခ်ိန္မွာ ဘာေျဖရွင္းခ်က္တစ္ခုမွ မေတာင္းဆိုေတာ႔ပဲ သူနဲ႔
အျပီးပိုင္ လမ္းခြဲ ခဲ႔ၾကတာ ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္ထိပါပဲ ။ ဒါေပမယ္႔ ႏွစ္ေတြအေတာ္ၾကာသြားခဲ႔ေပမယ္႔ အေရာင္အဆင္းမဲ႔ေနတဲ႔ ဟမ္းခ်ိန္းေလးကေတာ႔
ကၽြန္ေတာ္႔ လက္ေပၚမွာ ေနရာယူထားစဲပါ ။

Hannah Montana Miley ( The Climb ) Posted by ေနစစ္သူ , Saturday, July 24, 2010 at 2:43 AM, in Labels: ဗီဒီယို

အလြမ္း ဒိုင္ယာရီ Posted by ေနစစ္သူ , Tuesday, July 20, 2010 at 1:07 PM, in Labels: ဝတၴဳတို

ၾကာေတာ႔ ၾကာခဲ႔ပါၿပီေလ...
" ခ်စ္မိုးညိဳ " ဆိုတဲ႔ နာမည္ေလးကို " အလြမ္း " ကပဲ စၿပီးေပးခဲ႔တာပါ ။ အထက္တန္းေက်ာင္းသား ဘ၀မွာ ကၽြန္ေတာ္ အခင္ဆံုး ၊ သံေယာဇဥ္ အရွိဆံုး သူတစ္ေယာက္ကေတာ႔ " အလြမ္း " ဆိုတဲ႔ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ပါပဲ ။ ငယ္စဥ္ကတည္းက အတူသြား အတူလာ ၊ ေက်ာင္းဆိုရင္လည္း တစ္ေက်ာင္းထဲ ၊ တစ္တန္းထဲ ၊ တစ္ခန္းထဲ မို႔ " အလြမ္း " နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သာမန္ ခင္မင္မႈထက္ သံေယာဇဥ္ေတြပိုတဲ႔ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းေတြေပါ႔ ။ " အလြမ္း "က အတန္းထဲမွာ စာေတာ္ သေလာက္ ၊ ကၽြန္ေတာ္က ပညာေရးဘက္မွာ အေတာ္ေလးကို ညံ႔ဖ်င္းခဲ႔တယ္လို႕ ဆိုရမွာေပါ႔ ။ ရည္းစားေတြ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ထားတတ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ႔္အက်င္႔ေၾကာင္႔ " အလြမ္း " ရဲ႕ ဆံုးမမႈကို မၾကာခဏ ခံရတတ္ပါတယ္ ။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း ရည္းစားတစ္ေယာက္နဲ႔ဲျပတ္သြားတိုင္း ၊ မ်က္ရည္ေတြ မ်က္လံုးအိမ္မွာ ျပည္႔သိပ္ၿပီး "အလြမ္း " အနားကို ျပန္ေရာက္လာတဲ႔ အခါတိုင္း ကၽြန္ေတာ္႔ ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကို ဂရုတစိုက္နားေထာင္ေပးရင္း

" ဒါဆို.......နင္ အခ်စ္ေၾကာင္႔ မ်က္၀န္းမွာ မိုးေတြ ညိဳလာခဲ႔တာေပါ႔ ေနာ္......" လို႔ သူက ေနာက္ေျပာင ္အမည္ေပးရင္းက သူရဲ႕ႏႈတ္ဖ်ားမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ " ခ်စ္မိုးညိဳ " လို႔ ျဖစ္လာခဲ႔ရျပန္ပါတယ္ ။

ပညာေရးထက္ ၾကီးပြားခ်မ္းသာေရးကိုသာ အၿမဲတမ္း ေခါင္းထဲထည္႔စဥ္းစားတတ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ အက်င္႔ေၾကာင္႔ " အလြမ္း"နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ မၾကာခဏ စကားမ်ားဘူးတာကလြဲရင္ အခင္အမင္ ဆက္ဆံေရးကေတာ႔ မပ်က္ခဲ႔ပါဘူး ။
" ငါတို႔ အရြယ္က ပညာသင္ရမယ္႔ အရြယ္ဟ....ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္ၿပီးမွ...ကိုယ္တတ္တဲ႔ ပညာနဲ႔ အလုပ္လုပ္ခ်င္လား ၊ ဒါမွမဟုတ္ စီးဟြးေရး တစ္ခုခုလုပ္ခ်င္လား....အဲ႔ဒီ႔အခ်ိန္က်ရင္ နင္ဘာပဲ လုပ္လုပ္ ငါ မတားပါဘူး ......."
" အလြမ္း " ရဲ႕ ေစတနာကို နားလည္ခဲ႔ေပမယ္႔ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ႔ ဆႏၵတစ္ခုကို မရ ရေအာင္ လုပ္တတ္တဲ႔ အက်င္႔ကပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ပို၍ ေ၀းကြာသြားေစခဲ႔သလားဆိုတာကို ေနာက္မွပဲ ေနာင္တေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ သိခဲ႔ရပါတယ္ ။

ေနာက္ဆံုး (၁၀)တန္း စာေမးပြဲကိုလည္း "အလြမ္း" ရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မပါစြာနဲ႔ ေအာင္ျမင္ခဲ႔ရပါတယ္ ။ အဲ႔ဒီေန႔က "အလြမ္း" လည္းေပ်ာ္သလို ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘုမသိဘမသိနဲ႔ ေပ်ာ္ခဲ႔ၾကတယ္ ။
ကိုယ္႔အနားမွာ အလြန္တရာမွ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ "အလြမ္း" ဆိုတဲ႔ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ရွိေနတာ သတိမထားခဲ႔မိတာလား ၊ ဒါမွမဟုတ္ မခံစားခဲ႔မိတာလား မေျပာတတ္ ၊ " အလြမ္း " က သူ႔ကို ရည္းစားစာ ေပး ၊ ရည္းစားစကားလိုက္ေျပာနဲ႔ သူေတြ ရွိေနတယ္ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္း ေျပာလာတဲ႔တစ္ေန႔မွာ အမ်ိဳးအမည္မသိတဲ႔ ေရာဂါ တစ္ခု စြဲကပ္ျခင္း ခံရလိုက္တယ္ ။ ထားခဲ႔သမွ် ရည္းစားေတြနဲ႔ ျပတ္သြားတိုင္း အခုလို ပူပူေလာင္ေလာင္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ မခံစားခဲ႔ရေပမဲ႕ ၊ " အလြမ္း " နဲ႔က်ေတာ႔မွ တစ္ခုခုကို ႏွေမ်ာတြန္႕တိုေနတာလား (သို႔) သူ႔ကို ဆံုးရႈံရမွာ ေတြးေၾကာက္ေနတာလား ဆိုတာေတြးရင္း ရွည္လွ်ားလွတဲ႔ ညေပါင္းမ်ားစြာကို အားအင္ခ်ည္႕နဲ႔စြာနဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ႔ရျပန္တယ္ေလ ။

ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ "အထာ" ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သေဘာေပါက္ထားတဲ႔ "အလြမ္း" က ၊ တေရွာင္ေရွာင္ လုပ္ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဆီကို မၾကာခဏ ေရာက္လာတတ္ပါတယ္ ။ သံေယာဇဥ္ထက္ပိုတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုေရာ သူ ယံုနိုင္ပါ႔မလား ၊ သူ ကၽြန္ေတာ္႕ကို မုန္းသြားမလား ၊ ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမလဲ ၊ ဘာလုပ္သင္႔သလဲ စတဲ႔ ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာဟာ ကၽြန္ေတာ္႔ ရင္ကို အရွိန္ ျပင္းျပင္းနဲ႔လာေစာင္႔ေနတဲ႔ ျမင္းရုိင္းရဲ႔ ခြါသံေတြ လိုပါပဲ ။

သိပ္မၾကာပါဘူး.....မြန္းၾကပ္ေနတဲ႔ နွလံုးသားတစ္စံုရဲ႕ ထြက္ေပါက္တစ္ခုအေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ "အလြမ္း"ကို " ခ်စ္တယ္ " လို႕ ဖြင္႔ေျပာလိုက္တဲ႔ေန႔ကေပါ႔.... သူငိုတာ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးခဲ႔ေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္တယ္လို႔ ဖြင္႔ေျပာလိုက္တဲ႔အခ်ိန္မွာပဲ သူမရဲ႕ မ်က္နွာမွာ အံ့ၾသျခင္း ၊ ထိတ္လန္႔ျခင္း ၊ မေမွ်ာ္လင္႔ထားျခင္းေတြနဲ႔အတူ အျပာေရာင္ေသြးေၾကာေလးေတြ ယွက္ျဖာေနတဲ႔ ပါးျပင္ေပၚကို မ်က္၀န္းမွတစ္ဆင္႔ အရည္ၾကည္လဲ႔လဲ႔ေလးေတြ လိမ္႔ဆင္းလာတာကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္ ။ ၿပီးေတာ႔ ရႈိက္ႀကီးတစ္ငင္ငင္နဲ႔ ငိုခ်လိုက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ ျဖစ္သြားခဲ႔ရ ျပန္တယ္ေလ ။ " အလားကား.. နင္႕ကို ေနာက္တာပါ " လို႔ ေျပာရင္ေရာ သူ ယံုနိုင္ပါ႔မလား ။ ဖြင္႔ေျပာလိုက္မိတာပဲ မွားသြားေလသလားဆိုတဲ႔ အေတြးနဲ႔ ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကိုပြတ္သပ္ထိုးဖြရင္း ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ပဲ အျပစ္တင္ေနမိပါေတာ႔တယ္ ။
" နင္.....ငါ႔ကို တစ္ကယ္ခ်စ္တာေရာ ဟုတ္လို႔လား မိုးညိဳ "......... အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ မနည္းေခ်ာ႔ေမာ႔ရင္း အငိုတိတ္သြားေလာက္ေတာ႔မွ လံုးလံုးေထြးေထြးရွိလွတဲ႔ " အလြမ္း " ရဲ႕ စကားသံ သဲ႔သဲ႔ကို ကၽြန္ေတာ္၀မ္းသာအားရစြာနဲ႔ ၾကားလိုက္ရပါေတာ႔တယ္ ။ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာ ၀မ္းသာ လံုးဆို႔ၿပီး ဘယ္လို ျပန္ေျဖရမွန္း မသိေအာင္ ျဖစ္ခဲ႔ရျပန္တယ္ေလ.....။

အဲ႔ဒီေန႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀အတြက္ ေခါင္းမွာေရာ ႏွလံုးသားမွာပါ ေသရာပါ အမာရြတ္က်န္ေအာင္ အမွတ္တရ ျဖစ္ခဲ႔ရတဲ႔ ေန႔တစ္ေန႔ ဆိုလည္း မွားမယ္ မထင္ပါဘူး ။ "အလြမ္း" ကို အိမ္ျပန္ပို႔ေပးၿပီးအျပန္ သူတို႔အိမ္နဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းအေရာက္မွာ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္႔ကို မ်က္မုန္းက်ိဳး ေနမွန္းမသိတဲ႔ လူတစ္စုရဲ႕ ၀ိုင္း၀န္းျပဳစုမႈကို ရုတ္တရက္ ခံလိုက္ရပါတယ္ ။ ေခါင္းကို ခြပ္ခနဲ ျမည္ေအာင္ရိုက္ခံလိုက္ရတဲ႔ ေ၀ဒနာကေတာ႔ ေျပာျပလို႔ မတတ္ေအာင္ပါပဲ ။ လက္ေတြ႔က်က် ခံစားဘူးမွ သိရေတာ႔တယ္ ။ ၾကယ္ေတြ ၊ လေတြရယ္ မဟုတ္ပါဘူး ေရွးႏွစ္ သန္းေပါင္းမ်ားစြာက ဗီးနပ္စ္ရဲ႕ ရုပ္ထုေပါင္းမ်ားစြာကိုပါ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျမင္ေတြ႔ခြင္႔ ရလိုက္ျပန္ပါတယ္ ။

အခ်ိန္ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ သတိေမ႔သြားခဲ႔တယ္ဆိုတာ မသိေပမယ္႔ သတိရလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ႔ " အလြမ္း "တို႔ အိမ္ရဲ႕၊ အိပ္ခန္း တစ္ခန္းထဲကို ေရာက္ရွိေနခဲ႔ပါတယ္ ။ အဲ႔ဒီ အခ်ိန္ကစၿပီး သူရဲ႕ သနားတတ္တဲ႔စိတ္ ၊ ျပီးေတာ႔ အေနနီးစပ္မႈနဲ႔ အခ်ိန္ကာလေပၚမူတည္ၿပီး ျဖစ္ေပၚလာခဲ႔ရတဲ႔ သံေယာဇဥ္ေတြေၾကာင္႔ပဲ " အလြမ္း " နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ခ်စ္သူေတြ ဘ၀ကို ေရာက္ရွိလာခဲ႔ေတာ႔တယ္ ။

ဒီလိုနဲ႔ ေပ်ာ္စရာ၊ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတဲ႔ ေန႔ရက္ေတြကို တစ္ႏွစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ ကၽြန္ေတာ္႔ ခ်စ္သူ " အလြမ္း " နဲ႔ အတူ ျဖတ္သန္းခြင္႔ ရခဲ႔ ပါတယ္ ။ အေျခအေန အေၾကာင္း ေၾကာင္းေၾကာင္႔ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းေတြကို ရက္အကန္႔အသတ္မရွိ ပိတ္ထားခဲ႔ျပန္ေတာ႔ နိုင္ငံရပ္ျခားမွာ အလုပ္အရမ္းလုပ္ခ်င္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ အခြင္႔အေရးတစ္ခု ျဖစ္လာခဲ႔ျပန္တယ္ေလ ။
"အလြမ္း"က ေက်ာင္းေတြျပန္ဖြင္႔ရင္ ေက်ာင္းအတူတူ ဆက္တတ္ဖို႔ နားခ်ေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ျဖစ္ခ်င္တဲ႔ ဆႏၵတစ္ခုကို တစ္ပဲသားမွ အေလွ်ာ႔မေပးခဲ႔ဲျခင္းဟာ " အလြမ္း" နဲ႔ ေ၀းဖို႔အတြက္ ကံၾကမၼာကဖန္လာတဲ႔ ဇာတ္ကြက္တစ္ခုသာ ျဖစ္လာခဲ႔ရေလတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္႔ ခံယူခ်က္က ကၽြန္ေတာ္႔ ဦးေလးတစ္ေယာက္ရွိေနတဲ႔ နိုင္ငံ တစ္နိုင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္မယ္ ။ သူနဲ႔ အျမန္နီးစပ္ဖို႔အတြက္ ပိုက္ဆံ အျမန္ရွာၿပီး ရည္မွန္းခ်က္ေတြျပည္႔ရင္ " အလြမ္း" ကို လက္ထပ္မယ္ ၊ တင္႔ေကာင္း တင္႔တယ္ထားမယ္ ဆိုတဲ႔ ဆႏၵတစ္ခုပါပဲေလ ။ ဒါေပမယ္႔ " အလြမ္း "ကလည္း သူ႔အနားမွာ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ရွိေစခ်င္သလို ဘြဲ႔ရ ပညာတတ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ႔တာ သူ႔ရဲ႕ ဆႏၵနဲ႔ ေစတနာပါ ။ အဲ႔ဒီမွာတင္ "အလြမ္း" နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ မတူညီတဲ႔ ခံယူခ်က္ေတြေၾကာင္႔ ရင္ထဲမွာ စိတ္ခုစရာ စိတ္အေႏွာင္႔အယွက္ျဖစ္စရာေတြဟာ လက္ယပ္ မေခၚပဲ သူ႔အလိုလို တန္းစီၿပီး ၀င္လာခဲ႔ဲျပန္တယ္ ။

ပိုဆိုးတာက ကၽြန္ေတာ္ နိုင္ငံျခားသြားဖို႔ တိတ္တိတ္ကေလး ႀကိတ္လုပ္ေနခဲ႔တာကို မေမွ်ာ္လင္႔ပဲ " အလြမ္း " သိသြားတာက စ တယ္လို႔ ဆိုရမွာေပါ႔ေနာ္ ......။ အဲ႔ဒီေန႔က " အလြမ္း "ရဲ႕ဒုတိယ အႀကိမ္ေျမာက္ ရႈိက္ႀကီးတစ္ငင္ငင္ ငိုေၾကြးမႈကို ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ ့ျမင္ေတြ႔လိုက္ပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ထင္မထားခဲ႔ပါဘူး ။ ဒီကေန႔ ေတြ႕ဆံုျခင္း ၊ ဒီကေန႔ သူ႔ရဲ႕ ငိုေၾကြးျခင္းေတြဟာ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ျဖစ္လိမ္႔မယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္တုန္းကမွွ် ထင္မထားခဲ႔သလို ၊ ဘယ္တုန္းကမွလည္း မေတြးရဲခဲ႔ပါဘူးေလ ။

နိုင္ငံျခား သြားဖို႔ အလုပ္ကိစၥေတြနဲ႔ ရႈပ္ေနတဲ႔အေပၚမွာ သူနဲ႔ေတြ႔ဆံုဖို႔ အခ်ိန္ေတြကို ရင္နာနာနဲ႔ ပဲ လက္လႊတ္ဆံုးရႈံးခံခဲ႔ရတယ္ ။ ဒါေပမယ္႔ သတိရျခင္းေတြကေတာ႔ ရင္ႏွင္႔ အမွ်ပါပဲေလ ။ နိုင္ငံျခားသြားဖို႔ ဗီဇာ က်ၿပီးတဲ႔ေနာက္ " အလြမ္း " ဆီကို သြားမွ "အလြမ္း" တစ္ေယာက္ အိမ္မွာ မရွိတာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိၿပီ ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းရယ္ ၊ သူ႔အမ်ိဳးေတြရွိတဲ႔ ျပင္ဦးလြင္မွာ ေပ်ာ္သေလာက္ ေနမယ္ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းေလာက္သာ ကၽြန္ေတာ္သိခဲ႔ရတယ္ ။ သြားရမယ္႔ ရက္က နီးေနတာမို႔ သူ႔ဆီကိုလိုက္သြားဖို႔ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္နိုင္ သလို မျပတ္ေသးတဲ႔ အလုပ္ကိစၥေတြေၾကာင္႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ေလွ်ာ႔လိုက္ရတယ္ ။

ေနာက္ဆံုး နိုင္ငံျခားကို ထြက္ခြါဖို႔ အခ်ိန္တိုေလး အတြင္းမွာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို အျပည္႕အ၀ေမွ်ာ္လင္႔ေတာင္႔တေနမိပါေသးတယ္ ။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ "အလြမ္း"ကို ႏႈတ္ဆက္ခြင္႔မရခဲ႔ပါဘူး ။ ခဏတာ ခြဲခြါရေတာ႔မယ္ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္ေလးမွာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္႔ ရင္ထဲ မွာ မခ်ိတင္ကဲ ထိခိုက္နာက်င္ခဲ႔ရရင္ " အလြမ္း" အဖို႔ေရာ၊ သူဘယ္ေလာက္ထိခံစားေနရမွာလဲ.ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးၾကည္႔လို႔ ရပါတယ္ေလ .......။

ဟို.ေရာက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ဘက္က အမ်ိဳးမ်ိဳးဆက္သြယ္ခဲ႔ေပမယ္႔ ...သူ ကၽြန္ေတာ္႔ကို အဆက္သြယ္မလုပ္ေတာ႔ပါဘူး ။ ဖုန္းဆက္လည္းမကိုင္ ၊ စာေတြေရးလည္း သူ႔ဆီက ဘာ စာတစ္ေစာင္မွျပန္မလာခဲ႔ပါဘူး ။ သူ စိတ္ေကာက္လည္း ခဏပဲလို႔ ထင္ထားခဲ႔ေပမယ္႔ လေတြ ႏွစ္ေတြသာ အလီလီေျပာင္းသြားခဲ႔တယ္ ။ သူ႔သတင္း သူ႔ အေျခေနကို ဘာတစ္ခုမွ မၾကားရေတာ႔ပါဘူး ။ " အလြမ္း" ကၽြန္ေတာ႔ကို တကယ္ပဲ မုန္းသြားၿပီေပါ႔ေနာ္ .......။

ေနာက္ဆံုး မေမွ်ာ္လင္႔ပဲ ၾကားခဲ႔ရတဲ႔ သတင္းေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ မယံုၾကည္နိုင္ေအာင္ ျဖစ္သြားခဲ႔ရတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ နိုင္ငံျခားကို ေရာက္ျပီး တစ္လ ေလာက္မွာကတည္းက "အလြမ္း "က သူ႔အမိ်ဳးေတြရွိတဲ႔ ျပင္ဦးလြင္မွာ ကား အက္စ္စီးဒင္႔ နဲ႔ ဆံုးပါးသြားခဲ႔ရတယ္ဆိုတဲ႔ သတင္းပါပဲ ။ ၂ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာၿပီး မွ ကၽြန္ေတာ္ သိခဲ႔ရတာရယ္ အားလံုးက မျဖစ္မေန အသိေပးရမယ္႔ ကိစၥေတြမွာ ဘာျဖစ္လို႔ ဖံုးကြယ္ထားရတာလဲဆိုတဲ႔ အခ်က္ေတြေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုမွ မယဳံနိုင္ခဲ႔ဘူး ။ မဟုတ္ပါေစနဲ႔လို႔လည္း ဆုေတာင္းေနမိပါတယ္ ။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္မျဖစ္ခ်င္ဆံုး ဆႏၵတစ္ခုကို ကံၾကမၼာက ရက္ရက္စက္စက္ ျဖည္႔ဆည္းေပးခဲ႔တယ္ေလ ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ၾကီးမားတဲ႔ သံေယာဇဥ္ နဲ႔ နက္ရွိင္းတဲ႔ ေမတၱာတရားကို သိထားၾကတာကတစ္ေၾကာင္း ၊ နိုင္ငံျခားကို စ ေရာက္ခါစ ရွိေသးတာကတစ္ေၾကာင္း ၊ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထိခိုက္မွာ စိုးတာကတစ္ေၾကာင္း ၊ အေၾကာင္းေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာတို႔ေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔္မိဘ ေတြနဲ႔ " အလြမ္း " ရဲ႕ မိဘေတြက အခုလို" အလြမ္း" ဆံုးပါးသြားတယ္ဆိုတဲ႔အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္မသိေအာင္ ဖုံးကြယ္ထားေၾကာင္းကို ရိုးသားစြာ ၀န္ခံ ခဲ႔ၾကတယ္ေလ...။ ဘယ္လိုမွ ထိန္းထားနိုင္စြမ္း မရွိေတာ႔တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ တန္ဖိုးမဲ႔လွတဲ႔ မ်က္ရည္ေတြကို " အလြမ္း " ရဲဲ့ အေကာင္းပကတိ ဘ၀တစ္ခုနဲ႔ ဘယ္လို အစားထိုးလဲလွယ္လို႔ ရပါေတာ႔မလဲ ။ ရင္ထဲမွာေတာ႔ ေျဖသိမ္႔လို႔ မရနိူင္ေတာ႔တဲ႔ ၀မ္းနည္းျခင္း ၊ ယူႀကံဳးမရတဲ႔စိတ္ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ ေဒါသျဖစ္နာက်ည္းတဲ႔ စိတ္ေတြနဲ႔ အတူ အလြမ္းေနာင္တေတြဟာလည္း တစ္သက္လံုး တြယ္ျငိကပ္ပါ လာပါေတာ႔တယ္ ။






၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ခ်စ္မိုးညိဳ ဘေလာက္ခ္ မွာ ( ခ်စ္မိုးညိဳ ကေလာင္နာမည္ ) နဲ႔ပထမဆံုး ေရးျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ဝထၲဳတိုေလးပါ ။

Shin Phone(Yinn Khone Khae Meet Thu) Posted by ေနစစ္သူ , at 12:20 AM, in Labels: ဗီဒီယို

ေဝဒနာ ျပပြဲ Posted by ေနစစ္သူ , Monday, July 19, 2010 at 10:38 PM, in Labels: ကဗ်ာ

တကယ္ျမတ္နိုး ေမတၲာတိုးလို႕


ခ်စ္ခဲ႕မိတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္


ေဝဒနာေတြမိုး အလြမ္းေတြ


တနင္႔တပိုးနဲ႕ “ သူ ” ထားခဲ႕ ရက္တယ္ ။


တားမရတဲ႕ ခ်စ္စိတ္ ဖိတ္အံခဲ႕မိတဲ႕ ငါ


အခုေတာ႕ အက္ေၾကာင္းအထပ္ထပ္


ေသြးအပ်က္ပ်က္နဲ႕

လွည္းစားရက္စက္ မင္းေပးခဲ႕တဲ႕


အိပ္မက္ေတြထဲကေန


နိုးထခြင္႕ေပးပါ ခင္။

TAYLOR`S COLLEGE Posted by ေနစစ္သူ , Thursday, July 15, 2010 at 5:04 AM, in Labels: ဓါတ္ပံု

အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ Posted by ေနစစ္သူ , at 4:14 AM, in Labels: ကဗ်ာ

ငါ.....တိတ္တိတ္ ေလးေၾကကြဲေနတာ
ဘယ္သူမွ သိစရာမလိုဘူး............
ငါ......ေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔တာ
နင္႔ကို ခ်စ္ေနရယံု ေလးတင္ပါ
နင္မရွိတဲ႔အခါ နာရီဟာ
အေသေကာင္လိုပဲ
အနမ္းေတြဟာ...ငါ႔အတြက္ ( စိတ္ကူးနဲ႔ေတာင္ )
အခါခြင္႔ မရွိခဲ႔ဘူး
ငါ႔ရဲ႕ ျမတ္နိုးမႈနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေတြ ( တစ္သက္စာ )
ေကာက္ေကာက္ ပါသြားခဲ႔တာ........
နင္ေပးခဲ႔တဲ႔ ငါ႔အသည္းဟာ
ဒဏ္ရာေတြ ကြက္လပ္ေတာင္မက်န္ခဲ႔ေတာ႔ဘူး
နင္႔ရဲ႕ အၾကည္႕တစ္ခ်က္
ငါ႔ တစ္သက္စာ သိမ္းထားရယံုေလးတင္ပါ
နင္တကယ္ပဲ မသိခဲ႔တာလား ငါ႔မွာ ေမွ်ာ္လင္႔ရင္း အရူးရင္႔
ငါ႔ အေတြးထဲေတာင္
မင္းက ရက္စက္ျခင္းေတြပဲ သယ္ေဆာင္လာခဲ႔ေလသလား
ခ်စ္သူ......တမ္းတရ ယံုေလးပါ
ငါဆက္ေတြးေနဦးမွာပဲ
မင္းအတြက္ ငါ႔ရဲ႕ရင္မွာ
ဆတ္ဆတ္ခါ နာက်င္ေနလဲ ခ်ိဳျမေနဆဲပါ ခ်စ္သူ.......
ပတ္သက္ရရံုေလးတင္ပါ
အိပ္မက္တိုင္းမွာ နင္သာ ရွိခဲ႔ရင္
ညေတြကိုပဲ တစ္သက္လံုး ငါ စားသံုးေနလိုက္မယ္.......
ရိုးရိုးေလးဖြင္႔ဟခ်င္တယ္
ေနာက္ဆံုးျဖစ္ျဖစ္ မင္းရင္ဘတ္နဲ႔ နားေထာင္ေပးခဲ႔ပါ
မင္းအတြက္ စနစ္တက် သိမ္းထုတ္ထားခဲ႔တာ
အျဖဴေရာင္သက္သက္ပါ
ေသခ်ာဆံုးက နင္႔ကိုငါ အရိုးသားဆံုး ခ်စ္ခဲ႔တာ
နင္သိစရာလဲ မလိုဘူး ခ်စ္သူ
နင္႔ေၾကာင္႔ ငါေသးဆံုးခဲ႔ရရင္ေတာင္
လြမ္းေနဦးမယ္႔ ေကာင္ပါ....................